ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ με κακούς και θύματα – Μια ιστορία για το Μενίδι και τα ναρκωτικά

Λεωφορείο Α10

Η ιστορία που θα διαβάσετε είναι αποκρουστική. Αυτή είναι η καθημερινότητά μου όπως και πολλών ανθρώπων, που έτυχε να κατοικούν στο Μενίδι.

Όπως κάθε μέρα, περιμένω στη στάση το... λεωφορείο Α10, που κάνει το δρομολόγιο Μενίδι-Σταθμός Λαρίσης. 

Όμως αυτή τη φορά προορισμός μου δεν είναι η σχολή ή η δουλειά. Είναι η 17 στάση του Μενιδίου. Για όποιον δε ζει στο Μενίδι, είναι μία οποιαδήποτε στάση.


Για όποιον όμως περπατά αυτούς τους δρόμους, είναι μία από τις στάσεις, όπου δεκάδες τοξικομανείς βρίσκουν καθημερινά τη δόση τους. 

Η ώρα είναι 20.20, έχει βραδιάσει για τα καλά και μόλις έφτασα στον προορισμό μου. Δεν χρειάζεται να περιμένω πολύ. Το πρώτο λεωφορείο που έρχεται από την Αθήνα αφήνει στη στάση τρεις τοξικομανείς, οι οποίοι κατευθύνονται με βήμα ταχύ προς τα γύρω στενά της λεωφόρου Δημοκρατίας. 

Τοξικομανής στη 17η στάση Μενιδίου 

Ο Θωμάς είναι 30 χρονών και μένει στους Αμπελόκηπους. Μου ζητάει λεφτά «για ψωμί», όπως λέει. Τα ρούχα του είναι βρώμικα και με μισόκλειστα μάτια προσπαθεί να κρατηθεί όρθιος. Όταν τον ρωτάω τι βρίσκει κανείς στην πιάτσα των ναρκωτικών, που βρίσκεται 100 μέτρα από το σημείο που στεκόμαστε, διστάζει να απαντήσει και με μία δόση φόβου και καχυποψίας, μου λέει πως « εκεί βρίσκεις τα πάντα, κοκαΐνη, ηρωίνη, σίσα, χάπια, μαύρο». 

Ο ίδιος είναι 5 χρόνια στην ηρωίνη. «Το 1 γραμμάριο κάνει ένα εικοσάρικο», μου λέει. Και ένα εικοσάρικο για τον Θωμά είναι ώρες ζητιανιάς στους δρόμους της Αθήνας. Ντρέπεται να πει ότι ζητιανεύει. 

Όταν τον ρωτάω αν θέλει να κόψει από τα ναρκωτικά, μου απαντά «Μάρτυς μου ο θεός, σαν τρελός». Τα μάτια του βουρκώνουν και χτυπώντας το στήθος του μου λέει πως «υποφέρω κάθε μέρα και για αυτό φταίω εγώ. Κανείς δεν μου πήρε το κεφάλι να μου το χώσει στην πρέζα. Όμως δεν είναι εύκολο να βγεις. Δεν το περίμενα έτσι. Κάθε μέρα πεθαίνω».

Το λεωφορείο που θα πάει το Θωμά σπίτι του φτάνει. Δεν χωράει αμφιβολία ότι η καθημερινότητά του είναι σκληρή. Είναι η καθημερινότητα της διακίνησης ναρκωτικών ουσιών σε κακόφημες συνοικίες του Μενιδίου. 

Πρόκειται για μία ζώνη που οριοθετείται μεταξύ των λεωφόρων Δημοκρατίας και Φιλαδέλφειας. Στην περιοχή αυτή και στους γύρω δρόμους έχει αναπτυχθεί ένα δίκτυο εμπορίας ναρκωτικών ουσιών που έχει λάβει μεγάλες διαστάσεις, κάνοντας τη ζωή χρηστών και κατοίκων καθημερινό μαρτύριο. 

Τοξικομανείς στη λεωφόρο Δημοκρατίας. Μόλις έχουν αγοράσει ουσίες. 

Είναι απόγευμα Σαββάτου και μία παρέα τριών φίλων μας περιμένει να μιλήσουμε για «πρέζα και μαύρο», όπως μου είπαν όταν τους συνάντησα λίγα λεπτά αργότερα. 

Πρόκειται για τον Νίκο, το Θανάση και τον Αχμέντ. Παιδιά φτωχών οικογενειών και όπως λένε «αναρχικοί». Ο Θανάσης είναι μαθητής τρίτης Λυκείου. Ισχυρίζεται πως «το εμπόριο στο Μενίδι το κάνουν οι γύφτοι και οι Ρωσοπόντιοι. Τα σπίτια και οι δρόμοι είναι γνωστά σε όλους και το παζάρι γίνεται 24 ώρες το 24ωρο». 

Ο Νίκος καπνίζει χασίς εδώ και τρία χρόνια και πηγαίνει συχνά εκεί για να αγοράσει «μαύρο». Μαζί του συνήθως πηγαίνουν ο Θανάσης και ο Αχμέντ. Τους ρωτάω γιατί καπνίζουν χασίς και μου λένε ότι «στην Ελλάδα της κρίσης, δεν υπάρχει κάτι άλλο να κάνεις». «Βαριόμαστε», λέει ο Θανάσης, «και στην περιοχή μας δεν υπάρχει ένα γήπεδο να παίξουμε. Το κάνουμε για να περάσει η ώρα και να σπάσει η ρουτίνα». 

Όλο σχεδόν το χαρτζιλίκι τους το δίνουν στα ναρκωτικά. «Τα 3 γραμμάρια μαύρο πάνε 10€. Εξαρτάται όμως και από την ποιότητα», λέει ο Αχμέντ, ο μεγαλύτερος της παρέας, που εργάζεται ως οδοντοτεχνίτης. «Ένα γραμμάριο κοκαΐνης ξεκινάει από 80€ και φτάνει τα 140€, ανάλογα με το πόσο καθαρή είναι». Τους ρωτάω πόσα τσιγάρα κάνουν την ημέρα. «Εξαρτάται από την ημέρα και τα κέφια», λέει ο Νίκος, «υπάρχουν μέρες που μπορεί να κάνω και 20 τσιγάρα, μπορεί όμως να μην πιω και για 20 μέρες, για να ξεσυνηθίσει ο οργανισμός και μετά να τη νιώθω πάλι και να μαστουρώνω». 

Η πρώτη επαφή με το χασίς, μου διηγούνται, ήταν «λόγω της παρέας» . Ο Θανάσης περιγράφει την πρώτη επαφή του με το «μαύρο»: «Σε μία φάση μαστούρας που ήταν ο αδερφός μου και κάποιοι φίλοι του, μου έδωσαν να δοκιμάσω. Δε φοβήθηκα, δε δίστασα γιατί ήμουν με τον αδερφό μου, αν πάθαινα κάτι θα με βοηθούσε». «Το πολύ- πολύ να ζαλιστείς ή να ξεράσεις με την πρώτη φορά», λέει ο Νίκος. Και οι τρεις πιστεύουν πως είναι ναρκωτικό αλλά όπως λέει ο Θανάσης «το γουστάρω και μου αρέσει, δεν είναι τα κοινωνικά προβλήματα που με οδήγησαν στη χρήση». 

Γιατί όμως μαζεύτηκαν όλοι στο Μενίδι; Ο Αχμέντ απαντάει: «Το Μενίδι βρίσκεται σε καλό σημείο και έρχονται πολλοί για να αγοράσουν ναρκωτικά, όχι μόνο από την Αθήνα αλλά και από την Κηφισιά και γενικά τα βόρεια προάστια».

Πολλές φορές τα παιδιά αντιμετωπίζουν προβλήματα στο σχολείο λόγω της χρήσης που κάνουν και έρχονται σε ρήξη με τους καθηγητές. Ο Θανάσης αναφέρει χαρακτηριστικά: «Έμεινα στην ίδια τάξη και οι καθηγητές με πήραν με κακό μάτι. Μία μέρα η διευθύντρια με έπιασε να στρίβω τσιγάρο και από τότε μου πρήζουν συνέχεια τα α@@@α. Πριν την κρίση δεν είχαμε τέτοια προβλήματα». 

Τους ρωτάω αν έχουν δοκιμάσει πιο βαριές ουσίες. Η απάντηση είναι αρνητική, όμως όλοι τους αφήνουν ανοιχτή την προοπτική να το κάνουν κάποτε. Ο Θανάσης αναφέρει: «Ο αδερφός μου έχει δοκιμάσει κοκαΐνη. Έχω σκεφτεί και εγώ πολλές φορές να το κάνω». 

Στην πιάτσα των ναρκωτικών 

Το σκοτάδι πέφτει στην οδό Θεμιστοκλή Βαρέλα. Στην πλατεία δίπλα από το εκκλησάκι της Αγίας Μαύρας, δύο χρήστες κάθονται κουλουριασμένοι σ’ ένα παγκάκι. Την ίδια ώρα μία παρέα τοξικομανών κατεβαίνει την Αθανασίου Μπόσδα. Είναι στο τέλος του δρόμου που χρήματα και ουσίες θα αλλάξουν χέρια. Λίγο πιο κάτω, στη Γεωργίου Δροσίνη, ένας αθίγγανος στέκεται στο δρόμο με μία σακούλα στο χέρι. Σύντομα, ένας τοξικομανής που κατεβαίνει την οδό Βαρδουσίων τον πλησιάζει. Μιλάνε τόσο χαμηλά και με σήματα που δύσκολα καταλαβαίνει κανείς. 

Ένας χρήστης μου ζητάει χρήματα και βρίσκω την ευκαιρία να τον ρωτήσω που μπορεί να βρει κανείς ουσίες. «Είτε αριστερά πας είτε δεξιά, ναρκωτικά θα βρεις. Το να μην βρεις είναι το δύσκολο». Σε όλα τα γύρω στενά βρίσκει κανείς και άλλους εμπόρους ναρκωτικών. 

Πρόκειται για ένα πραγματικό γκέτο. Μόνο για ένα λόγο μπορεί να βρίσκεται κανείς εκεί. Κάποιος με πλησιάζει και με ρωτά αν ψάχνω κάτι. Στους δρόμους αυτούς παίζεται ένα έργο με δύο ρόλους, εκείνον του εμπόρου και εκείνον του χρήστη. Κανείς άλλος δεν χωρά σε αυτό το δράμα.

Λίγα μέτρα πιο κάτω συναντάς τη στάση Τελωνείο. Πίσω από αυτή βρίσκεται ένα ελλιπώς μαντρωμένο χωράφι με πυκνά χόρτα και ετοιμόρροπα κτίσματα. Δεν χρειάστηκε να περιμένω πολύ για να δω τοξικομανείς να μπαίνουν και να βγαίνουν από αυτό το χώρο. Λίγο αργότερα, στο ίδιο σημείο, εμφανίζεται ένας αθίγγανος. Συναντά τρεις χρήστες ναρκωτικών και ανταλλάσσουν πάνω στο δρόμο ουσίες και χρήματα. 

Λίγο πιο πάνω, και πάλι στη Δημοκρατίας, συναντάμε δύο γυναίκες οι οποίες παίρνουν τη δόση τους έξω από ένα κατάστημα. Παίρνω το λεωφορείο της γραμμής, στις πίσω θέσεις του οποίου ένας τοξικομανής στρίβει χασίς, ενώ μία γυναίκα κόβει την κοκαΐνη. Μέσα στο λεωφορείο γίνεται εμπόριο ναρκωτικών. Κάποιος με μία τσάντα στα χέρια με πλησιάζει και με ρωτά αν θέλω«μπισκότα». 

Χρήστες που μόλις έχουν κατέβει από το λεωφορείο και περπατούν στην οδό Βαρδουσίων. Στο τέλος του δρόμου, έξω από τον καταυλισμό των αθίγγανων, τους περιμένει ο έμπορος ουσιών. 

Τι λένε οι κάτοικοι 

Επιχείρησα να μιλήσω με κατοίκους της περιοχής, η πλειονότητα των οποίων ωστόσο αρνήθηκε να μου πει το οτιδήποτε για το θέμα. «Όλη μέρα αυτή η δουλειά γίνεται», λέει κάτοικος της περιοχής, «και όλα αυτά κάτω από το βλέμμα και τη γνώση των πάντων», ενώ προσθέτει: «Αναγκαζόμαστε να κλειδώνουμε τις πόρτες, μην τυχόν και μπει κανένας στο σπίτι και μας δημιουργήσει προβλήματα. Οι χρήστες είναι απελπισμένοι και μπορεί να κάνουν τα πάντα για λίγα χρήματα».

Οι κάτοικοι του Μενιδίου έχουν κατά καιρούς προβεί σε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας έξω από το αστυνομικό τμήμα, χωρίς ωστόσο αποτέλεσμα. 

Όσοι χρησιμοποιούν τις αστικές συγκοινωνίες έρχονται καθημερινά σε επαφή με χρήστες ουσιών. «Πάνε και κάθονται στο πίσω μέρος του του λεωφορείου. Συχνά είναι σε άθλια κατάσταση, βρώμικοι, και πολλές φορές έχουν επιτεθεί σε άλλους επιβάτες ενώ βρίσκονται υπό την επήρεια ουσιών», μου λέει η Μαρία, φοιτήτρια που χρησιμοποιεί καθημερινά το λεωφορείο. 

Δεν είναι όμως μόνο οι κάτοικοι της περιοχής που ζουν καθημερινά με το φόβο. 

O Νίκος, οδηγός λεωφορείου που εξυπηρετεί τις γραμμές του Μενιδίου, μιλά για τις βάρδιές του, κατά τη διάρκεια των οποίων υπάρχουν συχνοί διαπληκτισμοί με τους χρήστες. 

Πολλές φορές, όπως λέει, «πηγαίνει με τα νερά» των χρηστών, καθώς φοβάται για την ακεραιότητα του ίδιου και των επιβατών. Δεν είναι λίγες οι φορές που οδηγοί έχουν διακόψει τα δρομολόγια τους ή ακόμα έχουν πιαστεί στα χέρια με χρήστες που «σπάνε» την κοκαΐνη ή «πίνουν» μέσα στο λεωφορείο. 

Η ΕΘΕΛ έχει μάλιστα αποστείλει εξώδικο προς το Δήμο Αχαρνών διαμαρτυρόμενη για την έλλειψη οποιουδήποτε μέτρου με σκοπό την αντιμετώπιση της κατάστασης. 

Χρήστες που μόλις έχουν αποβιβαστεί από το λεωφορείο και κατευθύνονται προς την οδό Αθανασίου Μπόσδα.

Που είναι οι θεσμοί; 

Η διάσταση του φαινομένου καθώς και η παγίωση του στο χρόνο με έκανε να ανατρέξω στα επίσημα στοιχεία της αστυνομίας που αφορούν στο εμπόριο ναρκωτικών ουσιών. 

Προς μεγάλη έκπληξη, οι επίσημες εκθέσεις του Σ.Ο.Δ.Ν. (Συντονιστικού Οργάνου Δίωξης Ναρκωτικών) για τα έτη 2012 και 2013 δεν κάνουν λόγο ούτε για μία σύλληψη στην περιοχή του Μενιδίου για διακίνηση ναρκωτικών ουσιών. Είναι παράδοξο να αναφέρουν τα επίσημα στοιχεία της αστυνομίας συλλήψεις στην περιοχή της Κερατέας και της Νέας Σμύρνης και όχι σε εκείνη του Μενιδίου, όπου το πρόβλημα φαίνεται αισθητά εντονότερο.

Τοξικομανής «κόβει» την κοκαΐνη μέσα στο λεωφορείο.

ΟΚΑΝΑ και ΚΕΘΕΑ απαντούν σε 4 ερωτήματα
Για το θέμα της χρήσης των ναρκωτικών, των αιτίων της και τις αλλαγές που επέφερε σε αυτήν η κρίση, μιλήσαμε με τον Ευάγγελο Καφετζόπουλο, Επιστημονικό Διευθυντής του ΟΚΑΝΑ, και την Μαρίνα Δασκαλοπούλου, υπεύθυνη του τμήματος Ενημέρωσης του ΚΕΘΕΑ. 

Είναι η εξάρτηση ασθένεια; 

«Στον ΟΚΑΝΑ θεωρούμε την εξάρτηση ασθένεια και οι χρήστες αντιμετωπίζονται ως ασθενείς», μας λέει ο κ. Καφετζόπουλος. «Πιστεύουμε ακόμη ότι ο ψυχολογικό κόσμος του ασθενή παίζει σημαντικό ρόλο στην εξάρτηση και για αυτό προσπαθούμε να τον διερευνήσουμε σε βάθος».

Για το ίδιο θέμα η κ. Δασκαλοπούλου, αναφέρει: 

«Στο ΚΕΘΕΑ αποφεύγουμε να χρησιμοποιούμε τον όρο ασθενής γιατί παραπέμπει σε μια στενά ιατρική – βιολογική αντίληψη του προβλήματος. Αν και στην ανάπτυξη της εξάρτησης εμπλέκονται και βιολογικοί παράγοντες, δεν πρόκειται για μία χρόνια υποτροπιάζουσα νόσο του εγκεφάλου, αλλά για ένα σύνθετο και πολυπαραγοντικό φαινόμενο το οποίο απαιτεί και ανάλογη, σφαιρική και πολύπλευρη, αντιμετώπιση μέσα από την οποία μπορεί κανείς να οδηγηθεί «καθαρός» πίσω στη ζωή και στην κοινωνία. 

Σήμερα στη χώρα μας υπάρχουν άνθρωποι που είναι πάνω από 30 χρόνια «καθαροί», επειδή είχαν μέσα από τις θεραπευτικές κοινότητες μια δεύτερη ευκαιρία και πήραν υποστήριξη σε πολλά διαφορετικά επίπεδα, όπως η υγεία, οι οικογενειακές και κοινωνικές σχέσεις, η εκπαίδευση, η εργασία, τυχόν νομικές εκκρεμότητες». 

Η ψυχολογική συγκρότηση των χρηστών είναι αίτιο ή αποτέλεσμα της χρήσης ναρκωτικών ουσιών; 

Ο κ. Καφετζόπουλος απαντά πως «τα πράγματα έχουν ξεκαθαρίσει τα τελευταία χρόνια. Μετά το 1945 αποκτήσαμε εργαλεία με τα οποία μπορούμε να αναλύσουμε την προσωπικότητα του ατόμου σε μεγαλύτερο βάθος. 

Αυτό που έδειξαν οι έρευνες είναι ότι οι χρήστες εμφανίζουν αυξημένο νευρωτισμό, είναι δηλαδή άτομα ευαίσθητα, με έντονο άγχος και δεν μπορούν να υιοθετήσουν κάποια αξία ή να ακολουθήσουν κάποιον κανόνα στη ζωή τους. 

Είναι άτομα ριψοκίνδυνα, βαριούνται εύκολα και αναζητούν νέες εμπειρίες και περιπέτειες. Αναζητούν την ευχαρίστηση στη ζωή τους με έναν παρορμητικό τρόπο, χωρίς να έχουν περίσκεψη για τις συνέπειες των πράξεων τους. 

Αυτά είναι τα δύο χαρακτηριστικά. Αυτός ο τύπος ανθρώπου ενδέχεται να οφείλεται σε κληρονομικότητα. Σίγουρα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο ο τρόπος ανατροφής και η ζωή μέσα στην οικογένεια, που φαίνεται πλέον να είναι ο καθοριστικός παράγοντας».

Σχετικά η κ. Δασκαλοπούλου σημειώνει: «Οι χρήστες ουσιών αποτελούν μια ετερογενή ομάδα, και οι συμπεριφορές εξάρτησης μπορεί να καθορίζονται από μια ποικιλία παραγόντων ψυχολογικών, κοινωνικών, οικογενειακών, πολιτισμικών ή βιολογικών. 

Η αντιμετώπισή των χρηστών ως ομοιογενούς ομάδας μπορεί να δυσχεράνει τις προσπάθειες πρόληψης και θεραπείας. Από τη στιγμή, πάντως, που κάποιος εμπλέκεται σοβαρά με τις ουσίες αρχίζει να υιοθετεί μορφές συμπεριφοράς και έναν τρόπο ζωής που ταιριάζει στη χρήση και την «πιάτσα» και να συσσωρεύει ψυχολογικά, σωματικά, κοινωνικά προβλήματα. 

Οι οικογενειακές και κοινωνικές του σχέσεις διαταράσσονται, η εκπαιδευτική ή η επαγγελματική πορεία του διακόπτεται, μπορεί να έχει προβλήματα με τον νόμο. 

Η διαδικασία απεξάρτησης αναστρέφει αυτή την κατάσταση, δουλεύοντας με το υπόβαθρο που υπάρχει κάτω από το πρόβλημα και λαμβάνοντας υπόψη τις πολύπλευρες συνέπειές του. Βοηθάει τους χρήστες να αλλάξουν τρόπο ζωής και συμπεριφοράς, να επαναπροσδιορίσουν τους στόχους και τις αξίες τους, να δημιουργήσουν νέες σχέσεις με τον εαυτό τους και τον περίγυρό τους. 

Οδηγούν τα μαλακά ναρκωτικά σε πιο σκληρά; Τι πιστεύετε για τη νομιμοποίηση της κάνναβης; 

«Πρόκειται για ένα μεγάλο ζήτημα στο οποίο βαρύνει ιδιαίτερα η προσωπική άποψη, αφού δεν είναι ακόμη επιστημονικά αποδεδειγμένο», σημειώνει ο κ. Καφετζόπουλος. 

«Η απάντησή μου στο αν η κάνναβη αποτελεί πύλη εισόδου για πιο σκληρά ναρκωτικά είναι αρνητική. Αυτό που σπρώχνει κάποιον στην κάνναβη είναι η γενικότερη τάση για πειραματισμούς. 

Γιατί όμως κάποιοι χρήστες προχωρούν σε πιο σκληρά; 

Η αιτία θα πρέπει να αναζητηθεί όχι στη φύση της κάνναβης ως εξαρτησιογόνου ουσίας αλλά στην κοινή αγορά που μαζί με την κάνναβη προμηθεύει και σκληρά ναρκωτικά. Γιατί κάποιος που πειραματίζεται με την κάνναβη να μην πειραματιστεί και με την ηρωίνη; Ο ίδιος έμπορος που διακινεί την κάνναβη πουλάει και ηρωίνη. Αν λοιπόν σπάσουμε αυτή την κοινή διακίνηση μέσω της νομιμοποίησης, θα σπάσω αυτή την κοινή αγορά, με αποτέλεσμα χρήστες μαλακών ουσιών να μην οδηγούνται σε χρήση σκληρών ναρκωτικών. Αυτά τα ζητήματα βέβαια δεν τα λύνει η επιστήμη, τα λύνει η πολιτική».

Η κ. Δασκαλοπούλου σημειώνει πως «είναι γνωστό ότι όσοι καταλήγουν στα λεγόμενα «σκληρά» ναρκωτικά στη μεγάλη τους πλειονότητα ξεκινούν με τα λεγόμενα «μαλακά».Από την άλλη, είναι εξίσου γνωστό ότι πολλοί άνθρωποι που πειραματίζονται με τα «μαλακά» ναρκωτικά δεν θα προχωρήσουν στη χρήση άλλων ουσιών. 

Παρόλα αυτά τα αιτήματα προς το ΚΕΘΕΑ λόγω κατάχρησης ή εξάρτησης από κάνναβη παρουσιάζουν αύξηση τα τελευταία χρόνια. Από αυτή την άποψη καμία εξαρτησιογόνα ουσία δεν είναι αθώα και το ζήτημα δεν είναι τόσο απλό. Αυτό που μπορεί να πει κανείς με βεβαιότητα είναι ότι σε κάθε περίπτωση ο χρήστης δεν πρέπει να ποινικοποιείται. Η θέση των εξαρτημένων είναι στην κοινωνία και όχι στη φυλακή. Αυτό που ο χρήστης έχει πραγματικά ανάγκη –και είναι και προς το συμφέρον της ίδιας της κοινωνίας- είναι η απεξάρτηση και η επανένταξη, γιατί οδηγούν σε συνολική αλλαγή τρόπου ζωής με εγκατάλειψη και της χρήσης και της συνδεόμενης με αυτήν παραβατικής συμπεριφοράς». 

Πώς έχει επηρεάσει η κρίση την αγορά των ναρκωτικών; 

«Η κρίση οδήγησε στην εμφάνιση νέων ναρκωτικών μετά το 2009. Υπήρξε μάλιστα μια στροφή στη χρήση. Η ηρωίνη άρχισε να νοθεύεται περισσότερο, ενώ αυξήθηκε και η ενέσιμη χρήση, καθώς είναι πιο φτηνή. Ταυτόχρονα έχουμε την είσοδο από ευρωπαϊκές χώρες φθηνών ναρκωτικών, όπως το σίσα, που παρασκευάζεται από ιώδιο, απορρυπαντικά και υγρά από μπαταρία», σημειώνει ο κ. Καφετζόπουλος.

Με τη σειρά της η κ. Δασκαλοπούλου παρατηρεί ότι «η κρίση έχει αλλάξει σημαντικά τα δεδομένα και έχει μεταβάλει το προφίλ των χρηστών, αφού πολλοί από αυτούς είναι πλέον άστεγοι. 

Η ύφεση προκάλεσε ακόμη έξαρση του HIV και άλλων λοιμωδών νοσημάτων. Η έλλειψη υποστήριξης, το ζοφερό περιβάλλον της κρίσης, η διάρρηξη των δικτύων υποστήριξης έχουν αυξήσει την εξαθλίωση των χρηστών και την αυτοκαταστροφική συμπεριφορά, όπως η κοινή χρήση σύριγγας, η παράλληλη χρήση, το σεξ χωρίς προφυλάξεις, η χρήση νέων, φθηνών, αλλά εξαιρετικά επικίνδυνων ουσιών. Η υποστήριξη των χρηστών στο δρόμο είναι προτεραιότητα για τους θεραπευτικούς οργανισμούς αυτή την περίοδο». 

ΠΗΓΗ: tro-ma-ktiko.blogspot.gr/

Posted in: ΚΟΙΝΩΝΙΑ,Μ.Μ.Μ.,ΟΣΥ ΑΕ,ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ