Το πόρισμα Πατούλη για το ναυάγιο του Α1

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, το πόρισμα της περιφέρειας Αττικής για το ναυάγιο του λεωφορείου της ΟΣΥ, στην γέφυρα του "Σταύρος Νιάρχος" είναι έτοιμο και θα δωθεί μέσα στις επόμενες ημέρες στον εισαγγελέα.

Όπως αναφέρουν οι πηγές μας, ευθύνες επιρρίπτονται τόσο στον οδηγό, όσο και στην εταιρεία, αλλά και στην ωκεανογραφική υπηρεσία και το λιμενικό.

Το λιμενικό Βούλας, κακώς έδωσε άδεια απόπλου στο σκάφος, καθώς οι καιρικές συνθήκες ήταν εμφανώς δυσμενείς, και υπερεκτίμησε την αξιοπλοΐα του.

Η εταιρεία δεν είχε φροντίσει να υπάρχουν σωστικές λέμβοι, ούτε καν ατομικά σωσίβια για τους επιβαίνοντες, ενώ δεν είχε αξιολογήσει επί μακρόν τον οδηγό, όπως ορίζουν οι αναγνωρισμένοι νηογνώμονες.

Η ωκεανογραφική υπηρεσία, παρά την βοήθεια που έχει τα τελευταία χρόνια από τους γείτονες μέσω του Oruc Reis, δεν είχε χαρτογραφήσει τον ύφαλο πάνω στον οποίο προσάραξε το λεωφορείο.

Ο οδηγός δεν εκτόξευσε, ως ώφειλε, φωτοβολίδες, με αποτέλεσμα τα δύο ελικόπτερα που σήκωσε η περιφέρεια, να δυσκολευτούν να εντοπίσουν το ναυάγιο.

Σημειωτέον, ότι δεν λειτουργούσε και το σύστημα GPS του σκάφους που είναι ενσωματωμένο πάνω στην τηλεματική του.

Τονίζεται ότι οι φιλότιμες προσπάθειες του κου περιφεριάρχου να κλείσει με τούβλα από ευρώ την καταβόθρα του διαύλου, ώστε να ανέβει η στάθμη των υδάτων και να αποκολληθεί το λεωφορείο,δεν απέδωσαν διότι πρώτον τελείωσαν τα λεφτά και δεύτερον το εκτόπισμα του κύτους ήταν αρκετά μεγάλο και παρά τις προσπάθειες του ρυμουλκού, χρειάστηκαν 30 ώρες για την ρυμούλκηση του και την απόδοση του διαύλου στην ναυσιπλοΐα.

Το πόρισμα το συνέταξαν οι γνωστοί για την επάρκεια τους εμπειρογνώμονες της περιφέρειας και θα αποσταλεί άμεσα στην δικαιοσύνη, η οποία σύμφωνα με πληροφορίες του δικαστικού ρεπορτάζ, θα ερευνήσει και τυχόν ευθύνες ιερέα παρακείμενου ναού, ο οποίος την προηγούμενη μέρα πραγματοποίησε λιτανεία με τους πιστούς για την παρατεταμένη ανομβρία που πλήττει την Αττική λόγω της κλιματικής αλλαγής, χωρίς ωστόσο να ενημερώσει την ΕΜΥ.

Ρεπορτάζ: Πίκος Απίκος

 

Συνεχίστε την Ανάγνωση

ΟΣΥ Α.Ε.: Εταιρεία χωρίς οδηγούς...

Ποιος μπορεί να φανταστεί μια εταιρεία αστικών συγκοινωνιών, χωρίς οδηγούς αστικών λεωφορείων; Μην βιαστείτε να πείτε κανείς.

Ήδη προχωρήσαμε σε εταιρεία χωρίς λεωφορεία με την μέθοδο leasing και με το πρόσφατο σοκ που δήθεν υπέστησαν μερικοί βλέποντας τις εξελίξεις στην e-food, δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε και εταιρεία χωρίς οδηγούς.

Πως εξηγείται η μοναδική ειδικότητα στην ΟΣΥ  που υφίσταται αφαίμαξη δυναμικού να είναι αυτή των "μαχίμων" οδηγών, προς αναπλήρωση είτε δευτερευουσών, όχι πάντως αχρείαστων, αναγκών της εταιρείας,  είτε την αποδέσμευσή τους και μετάταξη - απόσπαση σε ξένες προς το συγκοινωνιακό έργο υπηρεσίες του δημοσίου τομέα;

Οι πιέσεις που ασκούν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να φύγουν από το τιμόνι είναι μεγάλες, και ακούγεται απόλυτα λογικό αφού ούτε οι απολαβές τους αντικατοπτρίζουν την βαρύτητα της θέσης τους, ούτε η αντιμετώπιση της εταιρείας απέναντί τους προσήκει με την αξιοπρέπεια που οφείλεται και μάλιστα προβλέπεται από τον κανονισμό προσωπικού της.

Ο οδηγός είναι η φυσική παρουσία της ΟΣΥ στους πολίτες και αναπόφευκτα δέχεται τα παράπονα, τις διαμαρτυρίες, ακόμα και τις ύβρεις ή και προπηλακισμούς από το επιβατικό κοινό. 

Εργάζεται σε ένα περιβάλλον, που η παντελής έλλειψη αστυνόμευσης από πλευράς της πολιτείας τον φέρνει αρκετές φορές στα όρια του, δημιουργώντάς του έντονο στρες και ανασφάλεια.

Τα οχήματα, μετά από τόσα χρόνια, κάνουν την οδήγηση πέραν του φυσιολογικού κουραστική και ορισμένες φορές επικίνδυνη.

Η εταιρεία αντί να κατανοήσει το πρόβλημα και να εξετάσει με σοβαρότητα τις εργασιακές συνθήκες, τιμωρεί με ένα απλό τηλεφώνημα χωρίς διακρίβωση των πραγματικών περιστατικών, θεωρεί εκ προοιμίου τον οδηγό απατεώνα, λαμόγιο κατά το κοινώς, τον απαξιώνει και κάνει ότι μπορεί ώστε η δουλειά του να γίνει βάσανο  ακόμα και από άποψη ωραρίου - βαρδιών, δεν απέχει εξάλλου πολύ η εμμονή της στις καλοκαιρινές κατσαρές.

Αντιθέτως, μην μπορώντας να αποκοπεί από την πολιτική της εξάρτηση, είναι πρόθυμη να εξυπηρετήσει κάθε αίτημα φυγής από την μάχη. 

Θέσεις που θα έπρεπε να καλύπτονται από συναδέλφους που αντιμετωπίζουν θέματα υγείας ή ακόμα και οικογενειακά προβλήματα, μοιράζονται αφειδώς και άνευ ουσιαστικών κριτηρίων σε άτομα που πλέον έχουν αγανακτήσει με την "καβαλίκα" και είναι διατιθέμενα να εξαργυρώσουν την ψήφο τους για να κατέβουν.

Στερούνται έτσι αυτής της δυνατότητας πολύ πιο σοβαρές περιπτώσεις και μάλιστα πολλοί αισθάνονται άσχημα να κάνουν μια αίτηση, έστω και προσωρινής εσωτερικής μετάθεσης, φοβούμενοι την καχυποψία των υπολοίπων. 

Τα σωματεία, ως εκφραστές της συναδελφικής αλληλεγγύης, πρέπει να έχουν λόγο στα κριτήρια των εσωτερικών μετακινήσεων, ώστε αυτή η αλληλεγγύη να διασφαλίζεται στο έπακρον. 

Δυστυχώς δεν έχουν συνειδητοποιήσει τον ρόλο τους και επιτρέπουν σε μεμονωμένους συνδικαλιστές να κινούνται σε θολά νερά εις βάρος του συνόλου των εργαζομένων.

Για όσους δεν τους αφορά, εύχομαι μόνιμη υγεία και γρήγορη συνταξιοδότηση.

Οι υπόλοιποι ας σκεφτούν τι θα γίνει αν αντιμετωπίσουν κάποιο θέμα υγείας ή ας ετοιμάσουν με τον λογιστή τους τα μπλοκάκια τους. 

Συνεχίστε την Ανάγνωση

Υπομονή, αν δεν βρέξει θα χιονίσει

Ένα ακόμα παιχνίδι στις πλάτες των εργαζομένων, ένα ακόμα παιχνίδι στις πλάτες των τρόλεϊ, ένα ακόμα παιχνίδι στις πλάτες του συγκοινωνιακού έργου.

Μια διελκυστίνδα της οποίας το σχοινί είναι οι οδηγοί και το τεχνικό προσωπικό, σε μια προσπάθεια να δοθούν μηνύματα για το ποιος κάνει κουμάντο.

Εμείς έχουμε το πάνω χέρι, εμείς θα σας σώσουμε, εμάς θα ακούτε, ημείς είμαστε Κύριοι και προστάτες υμών.

Ζεματιστήτε, τσακωθείτε, σκοτωθείτε, αλλά vanhool δεν θα δείτε, αν δεν βγει ο ήλιος, όχι από την ανατολή, αλλά από τον, πάλλαι ποτέ, πυρσό.

Συνεχίστε την Ανάγνωση

Μήνυμα με πολλούς αποδέκτες...

Ετοιμάζουν φιέστα - παρουσίαση του νέου δοκιμαστικού ηλεκτρικού λεωφορείου IRIZAR στο Α/Σ του Ρουφ. 

Θα τολμήσουν να καλέσουν και την πολιτική ηγεσία και αν ναι, 

• Την ώρα της παρουσίασης που θα κρύψουν από τις κάμερες τα χαλασμένα τρόλλεϋ που βρίσκονται μέσα στο Α/Σ; 
• Που θα κρύψουν την αγανάκτηση του τεχνικού προσωπικού; (ποιου τεχν. προσωπικού; τρεις κι ο κούκος έχουν απομείνει)
• Πως θα δικαιολογήσουν στον πολιτικό τους προϊστάμενο τις συνθήκες Σαχάρας που επικρατούν στο χώρο εργασίας; 

Αλλά ξέχασα, θα είναι παρών ο μικρός γκαιμπελίσκος της Ένωσης, που θα πετάει τη μπάλα στην εξέδρα και με το κλίμα τρομοκρατίας που έχει επιβάλει, δεν περιμένει αντιδράσεις... 

Μέχρι τώρα ήταν η κακή τεχν. υπηρεσία που δε δρομολογούσε Vanhool στον Πειραιά, τώρα που δεν υπάρχει όχημα για δρομολόγηση, λόγω έλλειψης τεχνικού προσωπικού και ανταλλακτικών τι θα πει ο συνδικαλιστής "Δημόσιος Υπάλληλος"; 

Πως θα δικαιολογηθεί στα πρόβατα, που νομίζουν ότι επειδή συνομιλούν μαζί του, ότι κάνουν και διοίκηση; 

Πες τε στον γκαιμπελίσκο, ότι και όλους τους οδηγούς να κατεβάσει σαν τεχνίτες  στο Α/Σ, είναι μαθηματικά βέβαιο, ότι από Δευτέρα, δε θα υπάρχει όχημα για δρομολόγηση. 

Θα πρέπει να είναι κανείς τυφλός για να μη δει, που μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια, ούτε το θερινό 2, δε θα μας σώσει... 

Συνεχίστε την Ανάγνωση

Σωματείο Τεχνικών & Υπαλλήλων Ο.ΣΥ. ΑΕ πρώην ΗΛΠΑΠ

Ο συνάδελφος Κ..... Σ........  δεν διαθέτει λογαριασμό στο facebook. Προσλήφθηκε στο ΗΛΠΑΠ το 2002 του ανατέθηκαν καθήκοντα υπευθύνου συνεργείου το 2015 και το 2021 τον απαλλάσσει ο Δ/Σ από τα καθήκοντά του με τη δικαιολογία για τις αναρτήσεις του Σωματείου στο fb. 

Σας ενημερώνουμε ότι τις αναρτήσεις τις διαχειρίζεται ο Πρόεδρος, εάν κάποια σας έθιξε απευθύνετε σε αυτόν... 

Όλοι οι εργαζόμενοι είναι οικογενειάρχες και όχι παράπλευρες απώλειες... 

ΠΗΓΗ

Συνεχίστε την Ανάγνωση

Παραμύθι βουκολικόν και πένθιμο για τον χαμένο συνδικαλιστή της απεργίας.

Αφού λοιπόν, ο μικρός βοσκός ξεχώρισε τα στέρφα απ' τα γαλάρια, έριξε πιο πολύ σανό στα δεύτερα, καθώς από αυτά περίμενε να ξεχρεώσει τις υποθήκες που είχε Δεξιά κι Αριστερά.

Μετά τα πήρε όλα μαζί να τα πάει για βοσκή Συντεταγμένα, όπως το κάθε κοπάδι ξέρει να πηγαίνει από ένστικτο.

Σφύριξε στους άλλους βοσκούς μην τύχει και συναντηθούνε τα μπουλούκια και άντε μετά να τα ξεχωρίζουν. Αν και γι αυτή τη δουλειά είχε κάποια γκεσέμια, ωστόσο φύλαγε, καλού κακού, τα ρούχα του.

Είχε στη στάνη του και κάτι ντομασιάρες, που όλο ήθελαν να βόσκουν παραέξω από εκεί που ο μπροστινός είχε πολυσονιάσει το βοσκοτόπι.

Φώναξε τότε τους λύκους και τους έταξε μια προβατίνα κάθε φορά που θα ουρλιάζουν.

Οι λύκοι, καθώς αποτελούσαν απειλούμενο είδος και όλοι ήθελαν να τους εξαφανίσουν, συμφώνησαν και τα πρόβατα πλέον ακολουθούσαν τον βοσκό όπου τους έλεγε.

Κι όσο φώναζε αυτός, "ΛΥΚΟΣ  ΣΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ!!!" , τόσο αυτά φοβόντουσαν και διαιώνιζαν το είδος τους, που απ' ότι φαίνεται δεν θα κινδυνέψει ποτέ από εξαφάνιση.

Συνεχίστε την Ανάγνωση

Συνδικαλιστές, οι σύγχρονοι επιστάτες.

Κι αρχίζουν τα παράλογα να μοιάζουν λογικά.

Θα λυθεί το πρόβλημα της χώρας αν η εργασία γίνει δουλεία, αν υποβοηθήσουμε το κεφάλαιο να εγκαταστήσει πλήρως τη σύγχρονη οικονομική φεουδαρχία, αν στερήσουμε από την πλέμπα το δικαίωμα της αξιοπρέπειας και την αλυσοδέσουμε στα σύγχρονα Λαύρια, όπου θα μακαρίζουν τον αφέντη τους που τους δίνει την δυνατότητα να τον υπηρετούν ακόμα μία μέρα.

Ο αναγεννημένος, κάπου στην Εσπερία, βυζαντινός τρόπος ελέγχου των κρατιδίων, εγκαθιστά πρόθυμους και επαρκώς καταρτισμένους Ρηγάδες σε όλα τα προτεκτοράτα, που μάχονται ψυχή τε και σώματι για τα ιδανικά των ολίγων.

Χάντρες και βραχιόλια, πείθουν τους ιθαγενείς να δίνουν το χρυσό του μόχθου τους στους κονκισταδόρες της νέας τάξης.

Δουλειά από το πρωί μέχρι το βράδυ, η οικογένεια δεν είναι απαραίτητη, οι νέοι, αν τα καταφέρουν, μπορούν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους μετά την είσοδο τους στην μέση ηλικία, το ασφαλιστικό κόστος δεν μπορεί να συνδέεται με την παραγωγή αλλά πρέπει να μειώνεται, ελαχιστοποιώντας τις απαιτήσεις των δουλοπαροίκων.

Οι σύγχρονοι επιστάτες, έχοντας μετονομαστεί σε συνδικαλιστές, κάνουν εθιμοτυπικές πλέον κινήσεις.

Μία μέρα απεργίας και, απ' ότι φαίνεται, μία στάση μεθαύριο, όχι καν για την τιμή των όπλων, καθώς αυτά έχουν παραδοθεί αμαχητί και δεν είναι ούτε παραπόδα, αλλά για στάχτη στα μάτια.

Τα πεζοδρόμια που γίνονται, όχι για την εξυπηρέτηση του κόσμου, όχι για να ζήσουν κάποιες οικογένειες, αλλά για να ευημερούν οι εργολάβοι και οι συν αυτώ, στέκουν ακόμα εκεί περιμένοντας μια νέα απόφαση κάποιου δημοτικού συμβουλίου για ανακατασκευή και αναδιάρθρωση κάποιων τραπεζικών λογαριασμών.

Δεν χρειάζεται να τα σπάσουμε, αρκεί να δείξουμε στον διπλανό μας να περπατήσει σε αυτά και όλοι μαζί σαν πλημμυρικό κύμα να τσακίσουμε τα δουλεμπορικά τους.

Συνεχίστε την Ανάγνωση

Εργασιακός μεσαίωνας ή ελεύθερη κοινωνία;

Οκτάωρο, πενθήμερο.

Και λοιπόν; Αν δηλαδή δουλέψεις δεκάωρο τετραήμερο, δεν είναι καλύτερα;

Είκοσι δύο μέρες το μήνα εργασία, έντεκα μήνες το χρόνο.

Και λοιπόν; Αν δουλέψεις τριάντα μέρες το μήνα, εννιά μήνες το χρόνο, δεν είναι καλύτερα;

Τι απαντάει η δήθεν αριστερά; Η αριστερά των συνθημάτων; Η αριστερά που δεν δίνει επιχειρήματα στον απλό εργαζόμενο, αλλά τον θέλει στο μαντρί της, άβουλο και υπάκουο στα μακετοποιημένα κελεύσματά της;

Το κεκτημένο οκτάωρο και πενθήμερο, έχει διαμορφώσει κοινωνικές συμπεριφορές και κοινωνικά status.

Δουλεύω οκτώ ώρες  7:00- 15:00 και μετά, κάπου εκεί, βρίσκομαι με την οικογένειά μου, τους φίλους μου και λειτουργώ ως κοινωνικό όν και όχι ως ταμειακή μηχανή ή ως άλλο εξάρτημα ενός συστήματος που μηδενίζει τον άνθρωπο για να ευημερούν οι αριθμοί του.

Η δε ημέρα η εβδόμη,  αποτελεί μια μέρα που η κοινωνία ζει όλη μαζί και η θέσπιση της ως αργία δεν έχει να κάνει με το θρησκευτικό συναίσθημα, αλλά με την δυνατότητα που δίνεται σε όσον το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους να ζήσουν και αυτοί, πηγαίνοντας μία επίσκεψη, μια εκδρομή, ένα θέατρο ή όπου θέλει ο καθένας, συναντώντας και άλλους φίλους, γνωστούς, συγγενείς, ενδυναμώνοντας έτσι την κοινωνική συνοχή.

Δεν είναι θέμα ξεκούρασης ή χρημάτων.

Μπορεί ο πιτσιρικάς να σου πει ότι εγώ αντέχω δεκάωρο, και προτιμώ ένα εξτρά ρεπό.

Μπορεί οι λογιστές να σου αποδείξουν ότι τα εισοδήματα σου θα είναι ίδια.

Είναι θέμα για το αν σου δίνεται η δυνατότητα να ζήσεις και όχι απλώς να επιβιώσεις, ώστε να μπορείς να παράγεις για αυτούς σαν μια καλοσυντηρημένη μηχανή.

Επιτίθεμαι στην αριστερή πτέρυγα του αστικού συστήματος ακούγοντας την δεξιά να επαγγέλεται ανάπτυξη, μειώνοντας το εργατικό κόστος και ουδείς δεν ζητά, όχι απλώς αύξηση μισθών, αλλά την αύξηση του ποσοστού συμμετοχής του εργατικού κόστους στον παραγόμεγο πλούτο.

Δεν είναι δυνατόν μισθωτός να μην έχει την αίσθηση για τα συμφέροντα του και να δέχεται άλλοι να παίρνουν την μερίδα του λέοντος, χτυπώντας τους μάλιστα παλαμάκια που του επιτρέπουν να υπάρχει.

Η ελεύθερη αγορά είναι μια υπέροχη αγορά.

Δεν χρειάζεται να την φοβόμαστε, αλλά να της βάλουμε κανόνες δικαιοσύνης, αλληλεγγύης και ισοκατανομής.

Όσο την αναθεματίζουμε, χωρίς να ζητάμε τον έλεγχο της αλλά την εξαφάνιση της, τόσο θα δίνουμε την δυνατότητα στους γύπες και τα λοιπά όρνια να την κάνουν ακόμα πιο ασύδοτη.

Την ζωή την πιάνεις από τα μαλλιά, δεν την αρνείσαι.

Συνεχίστε την Ανάγνωση

Στάση εργασίας στα ΜΜΜ

Είναι πράγματι λυπηρό να περιμένεις την Πρωτομαγιά, για να δείς αν υπάρχει συνδικαλιστικό κίνημα.

Πλέον η απεργία της  Πρωτομαγιάς κατήντησε μια βαρετή, τυποποιημένη εξαγγελία από τα συνδικάτα.

Μια μέρα είναι θα περάσει, όπως έχει περάσει και το οκτάωρο που διεκδίκησαν πριν 130τόσα χρόνια οι εργάτες και πλέον περιμένουμε και την τυπική υπογραφή της κατάργησής του.

Είναι τόση η ραστώνη, αν όχι το ξεπούλημα, που επικρατεί στα συνδικάτα, που ο υπουργός εξήγγειλε πως το νομοσχέδιο θα έρθει μέσα στο Μάιο.

Ποιο Μάιο; Τον Μάιο που θυμίζει πως τίποτα δεν χαρίζεται.

Προφανώς ξέρει το κεφάλαιο πως η μόνη απεργία θα είναι η εθιμοτυπική.

Συνεχίστε την Ανάγνωση

Ένοχη σιωπή...

Το να θεωρείς ανανέωση στόλου, την ένταξη σ' αυτόν οχημάτων δεκαετούς προμεταχείρισης, ενώ διαθέτεις συνομήλικα και δεν εξετάζεις το πιθανόν κόστος ανακατασκευής τους, μόνο ως όπλο επικοινωνίας μπορεί να χρησιμοποιηθεί και όχι ως ενίσχυση συγκοινωνιών.

Αν δεν υπήρχαν στην αγορά δεκαοχτάμετρα ή έχοντα ανοιγόμενα παράθυρα και εύχρηστες ράμπες εμποδιζομένων, τότε υπήρχαν αρκετά παροπλισμένα εξ αιτίας των προηγούμενων, ναι, κυβερνήσεων, που θα μπορούσε να εξεταστεί η δυνατότητα αξιοποίησης τους.

Όταν έως και την τελευταία αγορά που έγινε παραπάνω από δέκα χρόνια πριν, θέτεις τις παραπάνω προδιαγραφές πχ για ράμπες σημαίνει ότι υπήρχε αυτή η δυνατότητα παραγωγής και αν σήμερα την αφαιρείς  κάνοντας εκπτώσεις στην δυνατότητα χρήσης της ως προαπαιτούμενο, σημαίνει ότι φωτογραφίζεις και όχι ότι ενδιαφέρεσαι.

Οι δημόσιες συγκοινωνίες της πρωτεύουσας με την δήθεν ενίσχυση του προσωπικού τους, που δεν αναπλήρωσε τις πραγματικές ελλείψεις, παρά  εισήγαγε εργαζόμενους δεύτερης ταχύτητας, μεν την δήθεν ανανέωση του στόλου τους, με γηρασμένα οχήματα, την δήθεν ενίσχυση του έργου τους με την είσοδο του ιδιωτικού τομέα χωρίς νόμο πλαίσιο που να καθορίζει τις εργασιακές σχέσεις των εκεί εργαζομένων οι οποίοι ακολουθούν την τρίτη ταχύτητα και με την διατήρηση της τέταρτης ταχύτητας στο προσωπικό καθαρισμού, είναι ξεκάθαρος η ατραπός που έχουν πάρει.

Όσοι δεν το βλέπουν ας σκεφτούν και όσοι το βλέπουν ας αντιδράσουν.

Όσοι πάλι το βλέπουν αλλά σφυρίζουν παιάνες σ' αυτές τις πολιτικές τότε μάλλον εξυπηρετούν συμφέροντα αλλότρια αυτών για τα οποία έχουν ταχθεί.

Συνεχίστε την Ανάγνωση

Πρωτοβουλία Οδηγών ΗΛΠΑΠ: Ανακοίνωση

 

Συνεχίστε την Ανάγνωση

Συνδικαλισμός: Ιδού πεδίον δόξης..

Έρχονται αλλαγές στα εργασιακά, όπου πλέον ένας εργαζόμενος θα αποτελεί αυθύπαρκτα το έτερον μέλος του διαλόγου, σε έναν κόσμο που το κράτος υπάρχει για να επιβάλλει νόμους κατ' επιταγήν και όχι δικαιοσύνη.

Ο κρατικός παρεμβατισμός αφορίζεται από όλα τα μισθοφορικά think tanks, αφήνοντας τον κάθε αδύναμο στον λάκκο των λεόντων, τον οποίο τώρα τον ονομάζουν ελεύθερη αγορά.

Στηριζόμενοι στο, απόλυτα φυσιολογικό, πως ο καθένας μας τρέχει για τον επιούσιο αναλώνοντας μάλιστα όλες του τις δυνάμεις γι αυτό, και έχοντας μετατρέψει τον συνδικαλισμό σε εσώρουχο για τα οπίσθια της εξουσίας, δεν τους είναι δύσκολο να ελέγξουν τον μηχανισμό της κοινωνικής διαιτησίας και να αυθαιρετούν ανήθικα μεν, νόμιμα δε.

Σε μία κρατική επιχείρηση, υπάρχουν πλέον εργαζόμενοι δύο ταχυτήτων και οι συνδικαλιστικοί της φορείς, που δεν είναι και λίγοι, όχι απλώς το δέχονται, αλλά συγχαίρονται των εργοδοτικών - κρατικών τακτικών.

Προσεγγίζουν τους νέους εργαζόμενους, προσπαθώντας να τους πείσουν πως έτσι λέει ο νόμος, άρα δεν γίνεται τίποτα, και πως οι ίδιοι θα είναι δίπλα τους στις υπόλοιπες καθημερινές δυσκολίες.

Δεν τους λένε ότι πρέπει να αγωνιστούμε για Σ.Ε που να αναγνωρίζει την προϋπηρεσία τους, προδικάζοντας για το μέλλον πως οι κινητοποιήσεις δεν έχουν νόημα, και κυρίως δεν αναφέρουν πως οι καθημερινές δυσκολίες τους είναι ασύμμετρο δημιούργημα των συνδικαλιστών, ώστε να έχουν πελάτες - ψηφοφόρους.

Για ότι ακολουθήσει στα εργασιακά κανείς πλέον δεν έχει άλλοθι.

 Ο καθένας πρέπει να επιλέξει το τέρας που θα τον φάει ή το σπαθί που θα κρατήσει.

Συνεχίστε την Ανάγνωση

Σε αγορά 300 ηλεκτρικών λεωφορείων στοχεύει η ΟΣΥ.

 

Πόσα ψέματα κρύβει η αλήθεια;

Στο όνομα και στο δικαίωμα της ισότητας των δύο φύλων, εκμεταλλεύτηκε ο υπαρκτός καπιταλισμός την αθρόα προσφορά εργασίας, έχοντας κατορθώσει να μηδενίσει το μερίδιο των εργαζομένων από τον παραγόμενο πλούτο. Μια οικογένεια πλέον, εργάζεται για να καλύψει αυξημένες καταναλωτικές ανάγκες, παραμερίζοντας την ίδια της τη συνοχή.

Απλοί εργαζόμενοι χειροκροτούν και ψηφίζουν πολιτικές που επαγγέλλονται μείωση του εργατικού κόστους, μειώνοντας στην ουσία την δική τους ρόγα, χωρίς να ζητάνε την αύξηση του εργατικού μερίσματος, ως ποσοστό, που αντιστοιχεί στην τιμή - αξία ενός προϊόντος.

Άλλη μια φορά το κεφάλαιο χρησιμοποιεί την ηθική παράμετρο της ανθρώπινης σκέψης για να αποκομίσει μεγαλύτερη δύναμη. Ποιος ευσυνείδητος πολίτης θα ζητούσε να καταστρέφεται το περιβάλλον που θα ζήσουν αύριο τα παιδιά του για λίγη ανούσια διασκέδαση μέσω της κατανάλωσης ακόμα;

Έχουμε λοιπόν έτοιμο το πλήθος να δεχτεί ότι ονομάσουμε πράσινο. Κανείς δεν ζητάει τα διαρκή καταναλωτικά αγαθά (αυτοκίνητα, ηλ. συσκευές κτλ) να είναι πραγματικά διαρκή. Βγάζουμε νέα, ονομάζοντας τα παλιά ρυπογόνα ή ενεργοβόρα , και στην ουσία εξαντλούμε τους φυσικούς πόρους ή προσθέτουμε ακόμα πιο πολύ πλαστικό στο περιβάλλον.

Δεν επιθυμούμε επ ουδενί την μείωση της κατανάλωσης ενέργειας, αδυνατίζοντας έτσι την αξία του χρήματος-μισθού, πληθωρίζοντάς το, καθώς οι τράπεζες απλώς μπορούν να κόβουν χαρτονομίσματα σε έναν κόσμο που η σπατάλη του "σταριού" σημαίνει πείνα.

Η Ελλάδα πρωτοπορεί, λέει, στην πράσινη ενέργεια. Ετοιμάζεται το υπουργείο μεταφορών να αγοράσει για τις αστικές συγκοινωνίες μεγάλο αριθμό ηλεκτροκίνητων λεωφορείων. Κόστος στην δεκαετία; Υπερδιπλάσιο ενός τρόλεϊ.

Πρέπει η φτωχή ψωροκώσταινα να ενισχύσει τις βιομηχανίες στην έρευνα για την ηλεκτροκίνηση, ώστε να μειωθεί το κόστος, όχι βέβαια τα κέρδη τους. Πληρώνουμε τέλη στους λογαριασμούς για ΑΠΕ ενώ το αποτύπωμά μας στην ρύπανση, ελλείψει βιομηχανιών και με ασήμαντο πληθυσμιακό μερίδιο, είναι μηδαμινό.

Η παραγωγή πράσινης ενέργειας φαντάζει ιδεατό, χωρίς να υπολογίζεται η κατάληψη εύφορων γαιών, ή η καταστροφή του φυσικού πλούτου των βουνών από τα αιολικά κτλ. Δεν μαρτυρείται ότι τα στοιχεία αποθήκευσής της αποτελούν εφιάλτη για τα οικοσυστήματα, ενώ ο εξοπλισμός παραγωγής της έχει μικρό χρονικό ορίζοντα και η αντικατάσταση του χρησιμοποιεί αμιγώς πετρέλαιο.

Αν κάποιος το εξετάσει από αυτή τη σκοπιά θα βρει πλείονες και ίσως ισχυρότερες εναντιώσεις. Και αν κάποιος πει πως η πρόοδος θα ωφελήσει τους πάντες, καλό είναι να σκεφτεί πως η πρόοδος είναι ούτως ή άλλως ίδιον των κοινωνιών και πως κανένας σημερινός Λουδοβίκος δεν θα ήθελε τους υπηκόους του σε συνθήκες 18ου αιώνα, γιατί απλώς και αυτός θα ζούσε στον ίδιο αιώνα.

Ωστόσο οι διαφορές πρέπει να παραμένουν σταθερές και αν είναι δυνατόν να αυξάνουν.

Συνεχίστε την Ανάγνωση

Ανυπαίτιο κώλυμα.

                                            

16 Φεβρουαρίου, χιονίζει, καταστροφή, πρωτόγνωρα πράγματα. Οι Αθηναίοι δεν έχουν ξαναδεί χιόνια, ο κρατικός μηχανισμός τρελαίνεται. Εργαζόμενοι σε απόγνωση, υπεύθυνοι σε καθεστώς φόβου. Μια χαρά είμαστε διευθυντάδες, και δεν είμαστε και λίγοι, ήταν ανάγκη να χιονίσει; Α ρε Μητσοτάκη γκαντέμη.

Προσήλθαν οι εργαζόμενοι στα αμαξοστάσια, δηλώνοντας το παρόν και, δεν εξετάζω το πως, ανέλαβαν υπηρεσία και έβγαλαν τα λεωφορεία στους δρόμους. Κάτι δεν λειτούργησε και η ξαφνική χιονόπτωση ανάγκασε τους υπεύθυνους να δώσουν εντολή για άμεση επιστροφή των οχημάτων. Όλα κατανοητά και αποδεκτά. Μετά;

Οι εργαζόμενοι δεν ενημερώνονταν υπεύθυνα για τον αν έπρεπε να αποχωρήσουν ή να παραμείνουν σε ετοιμότητα. Αυτοί που ακόμα δεν είχαν προσέλθει δεν πήραν οδηγίες ώστε να μην έρθουν. Εντάξει, δεν είμαστε και μετεωρολογικός σταθμός, εταιρεία συγκοινωνιών είμαστε.

 Οι ενστάσεις δεν αφορούν τις μετεωρολογικές γνώσεις, αλλά το αν είμαστε εταιρεία. Δεν υπήρξε καμία διοικητική μέριμνα ή έστω ανθρώπινο ενδιαφέρον για το πως θα αποχωρήσουν πλέον οι εργαζόμενοι. Αντ' αυτού είδαν στην εικόνα εργασίας τους ότι απουσίαζαν ανυπαιτίως κωλυόμενοι.

Προφανώς δείχνει τον τρόπο με τον οποίο η εταιρεία αντιμετωπίζει την ίδια της την υπόσταση, η οποία είναι οι απλοί εργαζόμενοι.
Απλώς δεν υπάρχουν.

Συνεχίστε την Ανάγνωση

Εκθέτει η ΜΗΔΕΙΑ την Ο.Σ.Υ ;

 

Το πρόσφατο αλαλούμ που έγινε με την απόφαση να βγουν τα λεωφορεία της ΟΣΥ, για εργασία και την ανάκλησή της εντός ημιώρου, καθώς και με την διαχείριση περιστατικού ύποπτου κρούσματος covid, στο οποίο δεν ακολουθήθηκε κανένα πρωτόκολλο, αλλά ευτυχώς η τύχη και το ευτύχημα να υπάρχουν νοήμονες άνθρωποι σε καίριες θέσεις δεν επέτρεψαν να συμβεί κάτι χειρότερο, δείχνουν ότι η οργάνωση της εταιρείας σε ότι αφορά ένα λειτουργικό και ευέλικτο οργανόγραμμα πάσχει ανεπίτρεπτα.

Μια εταιρεία του μεγέθους της ΟΣΥ, προφανώς δεν αρκεί να έχει καταρτήσει σχέδια διαχείρισης κρίσεων (ελπίζω πως έχει), αλλά πρέπει να έχει και την αμεσότητα και συνάμα ετοιμότητα εφαρμογής τους.

Στο περιστατικό του κορονοϊού δεν υπήρξε "μονοπρόσωπος" συντονισμός, βάσει σχεδίου, στην διαχείριση του και ευτυχώς που οι επιμέρους προληπτικές ενέργειες από ίδια πρωτοβουλία ορισμένων στελεχών, και οι ορθές πολιτικές αντιμετώπισης, υπό το πρίσμα της κοινής λογικής, κάποιων άλλων, δεν επέτρεψαν να συμβεί κάτι χειρότερο.

Αυτό δείχνει ότι υπάρχουν αξιόλογα άτομα στην εταιρεία και καλό θα ήταν κάποιοι να ακούν τις προτάσεις τους και να μην απαξιώνουν εν γένει τo ανθρώπινο δυναμικό της.

Σε ότι αφορά την απόφαση για λειτουργία ή όχι της συγκοινωνίας τις ημέρες της  "Μήδειας", προφανώς το πρόβλημα κατ εμέ δεν έγκειται στην προσωποποίηση της απόφασης και εν τέλει της ευθύνης, αλλά στην επικοινωνία και τους θεωρητικά υπάρχοντες διαύλους της με τον κρατικό μηχανισμό. Δεν γνωρίζω που υπήρξε πρόβλημα στην ενημέρωση για την επιδείνωση των καιρικών φαινομένων, αν όμως η ευθύνη δεν αφορά την εταιρεία , καλό θα ήταν να γίνει γνωστό , τουλάχιστον στους υπαλλήλους της.

Η ΟΣΥ ενδεχομένως θα έπρεπε να έχει σε ετοιμότητα ένα μηχανισμό διαχείρισης γι'αυτό που ακολούθησε και συντονισμένα και πάνω απ'όλα με ψυχραιμία, να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που παρουσιάστηκαν τόσο για την επιστροφή των οχημάτων στα αμαξοστάσια αλλά και των εργαζομένων της, στις οικίες τους.

Οι κατ ιδίαν συνομιλίες μου με διάφορα στελέχη δείχνουν ότι υπάρχει αρκετό αξιοποιήσιμο δυναμικό. Ελπίζω να υπάρξει και βούληση, ώστε η εταιρεία να αποκτήσει σιγά σιγά προσωπικότητα.

Συνεχίστε την Ανάγνωση