Παραξενεύει το γεγονός ότι το Μάρτιο οδηγήθηκε η χώρα σε άμεσο lock down, με ελάχιστα κρούσματα, ενώ μετά την επανάκαμψη του ιού ακολουθήθηκαν άλλες πολιτικές αντιμετώπισης, παρότι τα κρούσματα ήταν πολλαπλάσια.
Αφελής προβληματισμός θα αντιτείνει κάποιος. Τον Μάρτιο δεν υπήρχαν άλλοι τρόποι, καθώς όλα τα κράτη ήταν απροετοίμαστα και οι ελλείψεις σε υγειονομικό υλικό δεν επέτρεπαν κάτι διαφορετικό από την καραντίνα.
Γεννάται όμως ένα καινούργιο ερώτημα εξ αντανακλάσεως .
Η χώρα μας πχ δεν παράγει πετρέλαιο, αλλά όλοι ξέρουμε πως σε περίπτωση πολέμου έχει φροντίσει να υπάρχουν αποθέματα.
Μα ποιος θα περίμενε κάτι τέτοιο σαν τον covid;
Αν δηλαδή υπάρξει μια παγκόσμια κρίση, ας πούμε λόγω καιρικών φαινομένων, και επηρεαστούν τα τρόφιμα, η Ελλάδα θα πεθάνει από την πείνα;
Η παγκοσμιοποίηση και κυρίως ο άκρατος φιλελευθερισμός δεν μπορούν να δώσουν απαντήσεις σε τέτοιου είδους ερωτήματα.
Εξορκίζουν την όποια κρατική παρέμβαση και ευαγγελίζονται τον νόμο της ζούγκλας.
Οι λαοί στην πλειοψηφία τους στερούνται παιδείας και είναι υποχρεωμένοι να ζουν στο σκοτάδι, ώστε να γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από την καθεστηκυία τάξη.
Ο όρος και η φιλοσοφία της ελεύθερης αγοράς , που πολλούς ρεαλιστές με πρώτο εμένα, θα μας έβρισκε σύμφωνους, ερμηνεύεται και επιβάλλεται ως ασύδοτη αγορά χωρίς κανόνες, με μόνο νόμο το νόμο του ισχυρού.
Για να μην ισχύει αυτός ο νόμος αγωνίζονται αιώνες τώρα οι άνθρωποι και ζητούν δικαιοσύνη, αλλά ο Σόλωνας και οι αδερφοί Γράκχοι παραμένουν στα φιλοσοφικά αζήτητα.
Θα μου πείτε χρειάζονται πολιτικοί άνδρες παλαιάς κοπής και όχι τεχνοκράτες εντολοδόχοι. Εξαίρετος ο Κος Παπαδήμος , άριστος ο Κος Στουρνάρας, αλλά ποιος τους έδωσε εντολή; Σε ποια πολιτική κονίστρα ανδρώθηκαν; Ο.Κ λύση ανάγκης.
Δυστυχώς το ίδιο ισχύει και για τους επαγγελματίες της πολιτικής, οι οποίοι είναι χειρότεροι των δύο.
Δεν είναι δυνατόν το κράτος να μην έχει τη δυνατότητα να καθορίζει τους κανόνες του παιχνιδιού.
Δηλαδή ρε έξυπνε τι θα έκανε τώρα;
Ένα κράτος πρέπει να είναι κράτος.
Θα επιδοτήσει, αν χρειαστεί και όπου κρίνει, πρωτογενείς παραγωγές ώστε να έχει πάντα ίδια αυτάρκεια. Θα φροντίσει να έχει αποθέματα προϊόντων και πρώτων υλών τα οποία δεν είναι δυνατόν να παραχθούν στη επικράτεια του. Θα έχει σε ετοιμότητα δομές παραγωγής στον μεταποιητικό τομέα. Θα έχει έτοιμα σχέδια επίταξης υπηρεσιών και κυρίως θα έχει τη βούληση να το πράξει.
Θα μπορούσε να έχει επιτάξει, με το αζημίωτο βεβαίως, ιδιωτικά λεωφορεία, που ούτως ή άλλως στενάζουν από την αναδουλειά και να ενισχύσει τις συγκοινωνίες, οι οποίες ομολογουμένως συμβάλουν τα μέγιστα στην εξάπλωση της πανδημίας. Τότε όμως θά 'πρεπε να δικαιολογήσει γιατί δεν επιτάσσει τις ιδιωτικές κλινικές. Και εκεί μάλλον τα συμφέροντα είναι μεγαλύτερα των συμφερόντων του λαού
Μα είναι δυνατόν σε μια φιλελεύθερη οικονομία να μιλάμε για επιτάξεις;
Όταν πριν λίγα χρόνια επιτάσσονταν οι εργαζόμενοι στο μετρό δεν είχαμε φιλελεύθερη κυβέρνηση;
Αντί όμως να περιφρουρήσει τα δικαιώματα των αδυνάτων , υπάκουσε στις εντολές των αγορών , εξαθλιώνοντας τον λαό ο οποίος τη μόνη διαπραγματευτική δύναμη που έχει είναι το δίκαιο, δίκαιο του οποίου υπηρέτης πρέπει να είναι το κράτος
Ας δώσει λύση λοιπόν η παγκοσμιοποίηση στο θέμα του εμβολίου και του φαρμάκου.
Αδυνατεί εκ φύσεως να υποχρεώσει τις αφαιμακτικά κερδοφόρες φαρμακευτικές βιομηχανίες να συνεργαστούν, αντί να διαγκώνιζονται για το ποια θα εξασφαλίσει πρώτη, πιστοποίηση και μεγαλύτερα κέρδη.
Αν κάποιοι θεωρούν ότι είναι κάτι άλλο ο καπιταλισμός ας περιμένουν την ανάπτυξη των καζίνο και ας αφήνουν να αφελληνίζονται οι βιομηχανίες μας όπως αυτή της ζαχάρεως, αναθεματίζοντας τις επιδοτήσεις στο μπαμπάκι ή σε άλλα αγροτικά προϊόντα.
Εάν το κράτος δεν είναι πάνω απ' όλα και δεν εννοώ μέσα σε όλα τότε δεν έχει νόημα η συμμετοχή των πολιτών στις εκλογές.
Γίνονται έτσι αρωγοί των δυνατών που βγάζουν αφρούς ακούγοντας για κοινωνική αλληλεγγύη και την ερμηνεύουν μόνο ως επιδόματα απορίας και συσσιτίων, καταπατώντας κάθε έννοια ανθρώπινης αξιοπρέπειας που πηγάζει μέσα από το δικαίωμα στην εργασία.
Όσοι υπερασπίζονται τη δημοκρατία ας αναλογιστούν τις ευθύνες τους και ας ψηφίζουν πραγματικές πολιτικές θέσεις και όχι νούμερα και αριθμούς. Η εθνική πολιτική κάθε κράτους πρέπει να είναι αυτόβουλη και κυρίως αυτεξούσια, και όχι να διαμορφώνεται σε ξένα φόρα στρεφόμενη εναντίον του λαού του.
