Παρακολουθώντας, τους εντατικούς ρυθμούς με τους οποίους ξεκίνησε η νέα εργολαβία τού τρένου υπογειοποίησης μέσα στο Διακοπτό και κατασκευής σταθμών και στάσεων από Ξυλόκαστρο έως Ροδοδάφνη και φυσικά γνωρίζοντας καλά τα προβλήματα που έχουν ρίξει πολλά χρόνια πίσω την ολοκλήρωση του σημαντικότατου έργου για την Αχαΐα, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μπορεί να πέσουμε στον πειρασμό τής σύγκρισης των σιδηροδρομικών σταθμών με την κρήνη των αρχαίων Αβδηριτών..
Πράγματι, τους τελευταίους μήνες με έναν καταιγισμό αισιόδοξων ανακοινώσεων, γίνεται προσπάθεια να πεισθεί η Αιγιαλεία (τουλάχιστον) ότι σε δύο - τρία το πολύ τέσσερα χρόνια θα έχει σύγχρονο "ευρωπαϊκό" σιδηρόδρομο, αφού μέχρι τέλους τού 2012 θα είναι (σχεδόν) έτοιμοι οι σταθμοί. Φυσικά και είναι θετικότατη η εξαγγελία ότι προχωρά το έργο με νέες εργολαβίες και στην πέρα του Αιγίου περιοχή.
Κάλιο αργά παρά ποτέ, αφού τα αρχικά χρονοδιαγράμματα του έργου έχουν "ξεφύγει" κατά πολύ... Σε κάθε περίπτωση, πάντως, κουράζει αφάνταστα το γεγονός, μετά από κάθε ανακοίνωση χρονοδιαγράμματος να θεωρείται δεδομένο ότι θα ακολουθήσει μια νέα εξαγγελία που θα προσθέτει, χωρίς επαρκή αιτιολογία, δυο-τρία χρόνια τουλάχιστον στην παράδοση του έργου...!
Ούτε θα πρέπει να ρίχνεται η ευθύνη των καθυστερήσεων στις δικαστικές "περιπέτειες" των έργων οι οποίες κυρίως οφείλονται στις διαφορετικές αντιμετωπίσεις τοπικών αιτημάτων από την Πολιτεία, καλλιεργώντας έτσι "τσουνάμι" προσφυγών από τους μη "εισακουσθέντες".. Ευτυχώς, όπως πληροφορούμαστε, δεν φαίνεται (προς το παρόν) να επιμένουν ακόμα σε μία ουτοπική (οικονομικά) υπογειοποίηση ολόκληρου του θαλάσσιου μετώπου τής Αχαϊκής πρωτεύουσας, που εκτός των άλλων στέλνει το μήνυμα ότι ο "ισχυρός" ΔΕΝ δικαιώνεται πάντα?
Κανείς, επίσης, δεν απαντά στο ερώτημα, πότε και από ποιόν θα ολοκληρωθεί η εργολαβία υποδομής και γεφυρών στο μεγαλύτερο τμήμα μεταξύ Ξυλοκάστρου και Ροδοδάφνης και σε ποιους χρεώνονται οι τεράστιες χρονικές καθυστερήσεις στην παράδοση του έργου, που είχε δημοπρατηθεί στις 13 Μαρτίου 2007 με συμβατικό χρόνο παράδοσης 30 μήνες...!
Πέντε χρόνια από τη δημοπράτηση και μετά τη μεγάλη πλημύρα τής Αιγείρας τον περασμένο Φεβρουάριο στο σημείο κατασκευής τής σιδηροδρομικής γέφυρας Θολοπόταμου, γίνεται αντιληπτό ότι μάλλον δεν "υφίσταται" η συγκεκριμένη εργολαβία.
Δώδεκα και πλέον μεγάλα τεχνικά έργα (γέφυρες - διαβάσεις κλπ) παραμένουν ανεκτέλεστα στην Ανατολική Αιγιαλεία (μεταξύ Αιγείρας και Πλατάνου) και σίγουρα δεν είναι τα μόνα. Κανείς, επιμένουμε, κανείς δεν ασχολήθηκε με την "παθολογία" ενός τόσο πολύτιμου έργου, το οποίο δυστυχώς από τη γέννησή του διαχειρίστηκε "πολιτικά".
Γιατί, άραγε, μετά τη διακοπή των δρομολογίων (Κιάτο - Διακοπτό) τον Αύγουστο τού 2009, που θεωρήθηκε από πολλούς ως "καταστρατήγηση" της σύμβασης κατασκευής, δεν αντέδρασε κανένας; Μήπως, γιατί τότε είχε γίνει και το μοίρασμα της "πίτας" με τους αυτοκινητόδρομους Σουφλιά και δεν υπήρχε ενδιαφερόταν πλέον για ένα ?μικρό? και σε κάθε περίπτωση "ανταγωνιστικό", των νέων αυτοκινητόδρομων, τρένο;
Κανείς, επιμένουμε, κανείς δε θέλησε να αιτιολογήσει κατά πόσο ήταν επιβεβλημένες και μέσα στα πλαίσια των ευρωπαϊκών χρηματοδοτικών δεσμεύσεων, οι ουκ ολίγες αλλαγές στην υπάρχουσα χάραξη, οι οποίες συνέβαλαν τα μέγιστα στο να πέσει έξω το χρονοδιάγραμμα και ο προϋπολογισμός τού έργου. (Μεταφορά του άξονα σε μεγάλο τμήμα της Κορινθίας, υπογειοποιήσεις σε Διακοπτό και Αίγιο κλπ).
Συμπέρασμα: Μέχρι να έχουμε απτές αποδείξεις για τη θετική εξέλιξη όλων των έργων, ας κρατάμε μικρό καλάθι, για να αποφύγουμε να επισυνάψουν στους Αχαιούς, το "σύνδρομο" του Αβδηριτισμού...
ΠΗΓΗ
Πράγματι, τους τελευταίους μήνες με έναν καταιγισμό αισιόδοξων ανακοινώσεων, γίνεται προσπάθεια να πεισθεί η Αιγιαλεία (τουλάχιστον) ότι σε δύο - τρία το πολύ τέσσερα χρόνια θα έχει σύγχρονο "ευρωπαϊκό" σιδηρόδρομο, αφού μέχρι τέλους τού 2012 θα είναι (σχεδόν) έτοιμοι οι σταθμοί. Φυσικά και είναι θετικότατη η εξαγγελία ότι προχωρά το έργο με νέες εργολαβίες και στην πέρα του Αιγίου περιοχή.
Κάλιο αργά παρά ποτέ, αφού τα αρχικά χρονοδιαγράμματα του έργου έχουν "ξεφύγει" κατά πολύ... Σε κάθε περίπτωση, πάντως, κουράζει αφάνταστα το γεγονός, μετά από κάθε ανακοίνωση χρονοδιαγράμματος να θεωρείται δεδομένο ότι θα ακολουθήσει μια νέα εξαγγελία που θα προσθέτει, χωρίς επαρκή αιτιολογία, δυο-τρία χρόνια τουλάχιστον στην παράδοση του έργου...!
Ούτε θα πρέπει να ρίχνεται η ευθύνη των καθυστερήσεων στις δικαστικές "περιπέτειες" των έργων οι οποίες κυρίως οφείλονται στις διαφορετικές αντιμετωπίσεις τοπικών αιτημάτων από την Πολιτεία, καλλιεργώντας έτσι "τσουνάμι" προσφυγών από τους μη "εισακουσθέντες".. Ευτυχώς, όπως πληροφορούμαστε, δεν φαίνεται (προς το παρόν) να επιμένουν ακόμα σε μία ουτοπική (οικονομικά) υπογειοποίηση ολόκληρου του θαλάσσιου μετώπου τής Αχαϊκής πρωτεύουσας, που εκτός των άλλων στέλνει το μήνυμα ότι ο "ισχυρός" ΔΕΝ δικαιώνεται πάντα?
Κανείς, επίσης, δεν απαντά στο ερώτημα, πότε και από ποιόν θα ολοκληρωθεί η εργολαβία υποδομής και γεφυρών στο μεγαλύτερο τμήμα μεταξύ Ξυλοκάστρου και Ροδοδάφνης και σε ποιους χρεώνονται οι τεράστιες χρονικές καθυστερήσεις στην παράδοση του έργου, που είχε δημοπρατηθεί στις 13 Μαρτίου 2007 με συμβατικό χρόνο παράδοσης 30 μήνες...!
Πέντε χρόνια από τη δημοπράτηση και μετά τη μεγάλη πλημύρα τής Αιγείρας τον περασμένο Φεβρουάριο στο σημείο κατασκευής τής σιδηροδρομικής γέφυρας Θολοπόταμου, γίνεται αντιληπτό ότι μάλλον δεν "υφίσταται" η συγκεκριμένη εργολαβία.
Δώδεκα και πλέον μεγάλα τεχνικά έργα (γέφυρες - διαβάσεις κλπ) παραμένουν ανεκτέλεστα στην Ανατολική Αιγιαλεία (μεταξύ Αιγείρας και Πλατάνου) και σίγουρα δεν είναι τα μόνα. Κανείς, επιμένουμε, κανείς δεν ασχολήθηκε με την "παθολογία" ενός τόσο πολύτιμου έργου, το οποίο δυστυχώς από τη γέννησή του διαχειρίστηκε "πολιτικά".
Γιατί, άραγε, μετά τη διακοπή των δρομολογίων (Κιάτο - Διακοπτό) τον Αύγουστο τού 2009, που θεωρήθηκε από πολλούς ως "καταστρατήγηση" της σύμβασης κατασκευής, δεν αντέδρασε κανένας; Μήπως, γιατί τότε είχε γίνει και το μοίρασμα της "πίτας" με τους αυτοκινητόδρομους Σουφλιά και δεν υπήρχε ενδιαφερόταν πλέον για ένα ?μικρό? και σε κάθε περίπτωση "ανταγωνιστικό", των νέων αυτοκινητόδρομων, τρένο;
Κανείς, επιμένουμε, κανείς δε θέλησε να αιτιολογήσει κατά πόσο ήταν επιβεβλημένες και μέσα στα πλαίσια των ευρωπαϊκών χρηματοδοτικών δεσμεύσεων, οι ουκ ολίγες αλλαγές στην υπάρχουσα χάραξη, οι οποίες συνέβαλαν τα μέγιστα στο να πέσει έξω το χρονοδιάγραμμα και ο προϋπολογισμός τού έργου. (Μεταφορά του άξονα σε μεγάλο τμήμα της Κορινθίας, υπογειοποιήσεις σε Διακοπτό και Αίγιο κλπ).
Συμπέρασμα: Μέχρι να έχουμε απτές αποδείξεις για τη θετική εξέλιξη όλων των έργων, ας κρατάμε μικρό καλάθι, για να αποφύγουμε να επισυνάψουν στους Αχαιούς, το "σύνδρομο" του Αβδηριτισμού...
ΠΗΓΗ
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου