Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2020

ΟΣΥ συνδικαλιστές, προσέλθετε



Πες μας που πας, να σε πάμε...
Με τέτοια σλόγκαν, θα θυμούνται οι παλιότεροι, ξεκινούσαν δήθεν προσπάθειες ανάταξης των αστικών συγκοινωνιών. Τώρα; Keep social distances , eco mobility

Τα αποτελέσματα; Πάντα τα ίδια. Προσλήψεις, προμήθειες, άσχετες αναδιαρθρώσεις διαδρομών.

Με τον επιβάτη πάντα στο περίμενε και τους συνδικαλιστές στις επάλξεις, όχι του αγώνα για τους εργαζόμενους, αλλά για τα αφειδώς παρασχεθέντα προνόμιά τους

Το ενδιαφέρον τους για την χρηστή λειτουργία των εταιρειών του χώρου περιοριζόταν στην τακτοποίηση εκκρεμών υποθέσεων δυνητικών ψηφοφόρων, ώστε να διασφαλιστεί η αέναη παρουσία τους στα κάστρα που είχαν χτίσει.      

Άπαξ και φτερνιζόταν ο υπουργός, την επομένη είχαμε απεργία.
Αν παραπονιόταν κάποιος για την μεταφορά μιας στάσης , το θέμα ήταν μέγα και οι ενέργειες δυναμικές.

Μη μου τους κύκλους τάραττε ειδάλλως, γαία πυρί μιχθήτω
  • Ρε παιδιά δεν βγαίνουν τα δρομολόγια
  • Ποιος σου είπε να τα βγάλεις
  • Ρε παιδιά τα οχήματα έχουν σοβαρά προβλήματα
  • Σκασίλα σου, βάλτο μέσα
  • Ρε παιδιά το άλλο έφυγε πριν μια ώρα
  • Και συ τι φταις, ας πάρουν οδηγούς
  • Ρε παιδιά δεν χτυπάει κανένας εισιτήριο
  • Δεν είναι δουλειά σου
Αυτούς τους διαλόγους και άλλους παρόμοιους ακούνε οι εργαζόμενοι καθημερινά 
  • Έλα ρε τώρα που ήρθαν οι δικοί μας θα 'χουμε άλλα κονέ. 
Τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου. 

Αν κάποιοι αναγνωρίζουν ως αληθή τα παραπάνω ας μην βιαστούν να κατηγορήσουν και αυτοί. Οι ευθύνες πρωτίστως για το συνδικαλιστικό κατάντημα ανήκουν στους εργαζόμενους.

Ποιος θα δούλευε σε ένα εργοστάσιο και δεν θα αισθανόταν επισφάλεια για την θέση του, βλέποντας τα αφεντικά να μην ενδιαφέρονται για την ευρωστία και την εύρυθμη λειτουργία της επιχείρησης; Τι θα μπορούσαν να κάνουν οι συνδικαλιστές όταν βάρεσε κανόνι ο Μαρινόπουλος;

Οι εργαζόμενοι στην ΟΣΥ επιλέγουν το παραμύθι των επαγγελματιών εκπροσώπων τους αρνούμενοι να σκεφτούν ότι διεκδικείς τα δικαιώματά σου από κάποιον που κερδίζει από σένα, αλλιώς επαιτείς για κάποιο κόκκαλο από το μεγάλο φαγοπότι. 

Ο συνδικαλιστής σαφώς πρέπει να έχει και γνώσεις και εμπειρίες και όρεξη, ωστόσο πρέπει να επιλέγεται και ως φορέας των  απόψεων  των εργαζομένων και όχι ως ο νονός που θα τους φέρει πασχαλιάτικα παιχνίδια.

Ουδέποτε κατατέθηκε μια πρόταση με σκοπό στη βελτίωση πχ των στάσεων, των γραμμών, του ελέγχου στα εισιτήρια, που θα έκανε τη διαφορά στο παρεχόμενο έργο και θα καθιστούσε την εταιρεία αξιόπιστη στα  μάτια του επιβατικού κοινού.

Εθιμοτυπικές ή και άνωθεν εντελλόμενες απεργίες αδυνάτισαν το μόνο όπλο του εργαζόμενου αφήνοντάς τον έρμαιο σε πρόσκαιρες πολιτικές σκοπιμότητες.

Κομματικά ή παραταξιακά παιχνίδια σημαίνουν πριόνισμα τόσο του εργασιακού φορέα όσο και του εργασιακού μέλλοντος.

Αν συνεχιστεί αυτή η κατρακύλα, δεν θα αργήσει ο καιρός που οι Αθηναίοι θα αρχίσουν κωδωνοκρουσίες στο άκουσμα της ιδιωτικοποίησης της εταιρείας, και τότε κανένας συνδικαλιστής δεν θα μπορεί να κάνει κάτι, καμία απεργία δεν θα ευαισθητοποιήσει κανέναν, κανένα κομματικό κονέ δεν θα μπορεί να βοηθήσει.

Το να δουλεύεις σε έναν υγιή χώρο είναι η ουσία του δικαιώματος στην εργασία.

Αν δεν σε νοιάζει ότι κουβαλάς το νερό με το κόσκινο , τότε κάποια στιγμή αυτοί που διψάνε θα σε πάρουν με τις πέτρες και οι δήθεν πρόμαχοί σου θα έχουν εξαφανιστεί βολεμένοι από αυτούς που στην ουσία υπηρετούν

Αθεράπευτα παθών, μα ουδέποτε μαθών
Για την αντιγραφήΚανελλάκης Ζαχαρίας


0 comments:

Δημοσίευση σχολίου