Η «υποδειγματική» προετοιμασία του αρμόδιου υπουργείου και η «παροιμιώδης» εξυπηρέτηση από πλευράς όλων εκείνων που ανέλαβαν να εφαρμόσουν στην πράξη το νέο ηλεκτρονικό εισιτήριο στις αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας αξίζουν συγχαρητηρίων, έως και παλλαϊκών εκδηλώσεων ευγνωμοσύνης!
Όλα αυτά, βέβαια, αφού όλοι αυτοί οι «αρμόδιοι» δώσουν στη δημοσιότητα τα στοιχεία για τα πόσα έσοδα χάθηκαν, όλο αυτό το διάστημα που εφαρμόζεται -τόσο πρόχειρα και απροετοίμαστα- το νέο ηλεκτρονικό εισιτήριο, απώλειες βέβαια που θα κληθούμε να πληρώσουμε και πάλι εμείς.
Και εξηγούμαστε με στοιχεία:
Δευτέρα 18 Δεκεμβρίου 2017, ώρα 10:07, στον σταθμό Μετρό Αγίας Παρασκευής. Κατεβαίνοντας στον χώρο των εκδοτηρίων μένουμε έκπληκτοι.
Όλα αυτά, βέβαια, αφού όλοι αυτοί οι «αρμόδιοι» δώσουν στη δημοσιότητα τα στοιχεία για τα πόσα έσοδα χάθηκαν, όλο αυτό το διάστημα που εφαρμόζεται -τόσο πρόχειρα και απροετοίμαστα- το νέο ηλεκτρονικό εισιτήριο, απώλειες βέβαια που θα κληθούμε να πληρώσουμε και πάλι εμείς.
Και εξηγούμαστε με στοιχεία:
Δευτέρα 18 Δεκεμβρίου 2017, ώρα 10:07, στον σταθμό Μετρό Αγίας Παρασκευής. Κατεβαίνοντας στον χώρο των εκδοτηρίων μένουμε έκπληκτοι.
Όλα τα αυτόματα μηχανήματα έκδοσης ηλεκτρονικών εισιτηρίων «εκτός λειτουργίας», πλην ενός, όπου η ουρά είναι απίστευτη. Τα γκισέ των υπαλλήλων θεόκλειστα. Το φωτογραφίζουμε και δεν το πιστεύουμε!
Μιλώντας με κάποιους από τους επιβάτες που περιμένουν στην ουρά, μας λένε ότι η ίδια εικόνα ισχύει σχεδόν σε όλους τους σταθμούς.
Μιλώντας με κάποιους από τους επιβάτες που περιμένουν στην ουρά, μας λένε ότι η ίδια εικόνα ισχύει σχεδόν σε όλους τους σταθμούς.
Λίγη ώρα μετά, νέο πρόβλημα: το μοναδικό αυτόματο μηχάνημα «μπλοκάρει», με αποτέλεσμα να μην μπορεί να εκδώσει εισιτήρια. Κάποια κυρία χτυπά την πόρτα, όπου υποτίθεται έπρεπε να υπάρχουν κάποιοι υπάλληλοι για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, για ν’ ανοίξει ένας κύριος που με νοήματα λέει ότι δεν μπορεί να βοηθήσει.
Γιατί με νοήματα; Γιατί, όπως μας ενημερώνουν οι επιβάτες που βρίσκονται μπροστά στην ουρά, ο εν λόγω κύριος μιλά μόνο ισπανικά!
Κοιταζόμαστε μεταξύ μας, χωρίς να ξέρουμε τι θα κάνουμε. Ρωτώ αστειευόμενος, εάν υπάρχει κάποιος ανάμεσα στους επιβάτες που να βρίζει ισπανόφωνα ή να γνωρίζει από επισκευές των αυτόματων μηχανημάτων. Δεν βρέθηκε κανείς.
Μια κυρία λέει ότι αυτό συνέβη και την προηγούμενη φορά και κάποιοι υπάλληλοι τους είπαν να μπουν χωρίς εισιτήριο στον συρμό και αν τους σταματήσουν να εξηγήσουν ότι είχε πρόβλημα το αυτόματο μηχάνημα!
Κοιταζόμαστε μεταξύ μας, χωρίς να ξέρουμε τι θα κάνουμε. Ρωτώ αστειευόμενος, εάν υπάρχει κάποιος ανάμεσα στους επιβάτες που να βρίζει ισπανόφωνα ή να γνωρίζει από επισκευές των αυτόματων μηχανημάτων. Δεν βρέθηκε κανείς.
Μια κυρία λέει ότι αυτό συνέβη και την προηγούμενη φορά και κάποιοι υπάλληλοι τους είπαν να μπουν χωρίς εισιτήριο στον συρμό και αν τους σταματήσουν να εξηγήσουν ότι είχε πρόβλημα το αυτόματο μηχάνημα!
Ωραία, μόνο που τώρα δεν υπήρχε υπάλληλος να ρωτήσεις, παρά μόνο η γυναικεία φωνή στα μεγάφωνα που -αυτό κι αν είναι ειρωνεία- εξηγούσε πόσο εύκολα μπορούμε να προμηθευτούμε ηλεκτρονικά εισιτήρια από τα αυτόματα μηχανήματα…
Τελικώς, την απόφαση την πήραμε οι επιβάτες. Κατεβήκαμε στις αποβάθρες, πήραμε τον συρμό και πήγαμε ο καθένας στον προορισμό του, φυσικά χωρίς να διαθέτουμε εισιτήριο.
Επόμενη σκηνή: Σταθμό Μετρό Πανεπιστήμιο.
Τελικώς, την απόφαση την πήραμε οι επιβάτες. Κατεβήκαμε στις αποβάθρες, πήραμε τον συρμό και πήγαμε ο καθένας στον προορισμό του, φυσικά χωρίς να διαθέτουμε εισιτήριο.
Επόμενη σκηνή: Σταθμό Μετρό Πανεπιστήμιο.
Περιμένω στην ουρά στο μοναδικό γκισέ που είναι ανοιχτό, ώστε να προμηθευτώ το εισιτήριο της επιστροφής (να μην μετακινηθώ εκ νέου τζάμπα).
Συνομιλώ με έναν κύριο που εύλογα αναρωτιέται γιατί πρέπει να ταλαιπωρείται και να καθυστερεί για να πληρώσει κάποιους που υποτίθεται προσφέρουν υπηρεσίες για την εξυπηρέτησή του.
Ταυτόχρονα, παρατηρώ επιβάτες με το εισιτήριο στο χέρι να ψάχνουν να βρουν σε ποιο μηχάνημα να το ακυρώσουν. Σχεδόν όλα τα μηχανήματα, πλην ενός που «ανακαλύψαμε» σε μια γωνιά, είναι σκεπασμένα με ταινία και δεν ακυρώνουν!
Πολλοί επιβάτες, αγανακτισμένοι, περνούν χωρίς να ακυρώσουν το εισιτήριό τους.
Φθάνω στο γκισέ, περιγράφω εν συντομία στον πολύ ευγενικό υπάλληλο όλα όσα απίστευτα διαπιστώνω από το πρωί και λαμβάνω ένα συγκαταβατικό χαμόγελο.
Παίρνω τα εισιτήρια και βγαίνω στον δρόμο. «Μάλλον, την επόμενη φορά θα πάρω το αυτοκίνητο» σκέφτομαι.
Αυτή η χώρα δεν θ’ αλλάξει ποτέ.
Καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένο το νέο (χαμένο) έτος για την Ελλάδα του (άραγε, ποιου;) αιώνα.
Φθάνω στο γκισέ, περιγράφω εν συντομία στον πολύ ευγενικό υπάλληλο όλα όσα απίστευτα διαπιστώνω από το πρωί και λαμβάνω ένα συγκαταβατικό χαμόγελο.
Παίρνω τα εισιτήρια και βγαίνω στον δρόμο. «Μάλλον, την επόμενη φορά θα πάρω το αυτοκίνητο» σκέφτομαι.
Αυτή η χώρα δεν θ’ αλλάξει ποτέ.
Καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένο το νέο (χαμένο) έτος για την Ελλάδα του (άραγε, ποιου;) αιώνα.
ΠΗΓΗ: enypografa.gr
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου