Τρίτη 23 Μαΐου 2017

ΟΑΣΘ: Οι ευθύνες και η λύση

Δεν υπάρχει στον κόσμο πόλη του μεγέθους της Θεσσαλονίκης, η οποία να έχει μείνει χωρίς δημόσια αστική συγκοινωνία για οχτώ συνεχείς ημέρες.

Το προηγούμενο ανάλογο ρεκόρ το έχει και πάλι η Θεσσαλονίκη, όταν τον περασμένο Σεπτέμβριο είχε ξεμείνει από λεωφορεία για δώδεκα συνεχείς ημέρες. Οι επιπτώσεις στην καθημερινότητα των πολιτών, των πλέον αδύναμων οικονομικά, καθώς και στην οικονομία της πόλης είναι δραματικές. Οι ευθύνες γι’ αυτό το κατάντημα είναι συγκεκριμένες και έχουν ονοματεπώνυμο.

Η διοίκηση του ΟΑΣΘ απεδείχθη ανίκανη να αντιληφθεί εγκαίρως ότι η λεόντειος συμφωνία του 2008 ήταν αδύνατον να υλοποιηθεί σε συνθήκες ακραίας οικονομικής κρίσης. Αντί να επιδιώξει με δική της πρωτοβουλία την αναθεώρηση της σύμβασης, στην κατεύθυνση της δραστικής περικοπής των δαπανών, εκείνη ταμπουρώθηκε πίσω από αυτήν, υπερασπιζόμενη παράλογα κεκτημένα μιας άλλης εποχής. Ώσπου, μοιραία, ο Οργανισμός οδηγήθηκε στη χρεοκοπία.

Η σημερινή κυβέρνηση μπορεί να μην έχει ευθύνη για όσα συνέβησαν με τον ΟΑΣΘ όλα τα προηγούμενα χρόνια, ωστόσο επέδειξε ασυγχώρητη αδιαφορία και βαθιά ανικανότητα να ασχοληθεί και να επιλύσει το πρόβλημα. 

Καυστικές δηλώσεις, καταγγελίες, σχέδια νόμου του ποδαριού, απειλές για εκκαθάριση… και από τηγανίτα τίποτε. Ο υπουργός Χρήστος Σπίρτζης, από μέρος της λύσης, κατάφερε να γίνει μέρος του προβλήματος. Μπορεί, αλήθεια, να φανταστεί κανείς τι θα συνέβαινε εάν η Αθήνα έμενε χωρίς αστικές συγκοινωνίες για μία εβδομάδα;

Η πολιτική ηγεσία της Θεσσαλονίκης, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, απεδείχθη κατώτερη των περιστάσεων. Αμήχανη, ως ένα βαθμό ενοχική και εντέλει αδύναμη να αναλάβει αποφασιστικές πρωτοβουλίες και να επιβάλει λύσεις. 

Μία βδομάδα τώρα που ο νομός είναι χωρίς δημόσια συγκοινωνία και κανείς θεσσαλονικιός υπουργός, κανείς τοπικός βουλευτής και κανένα κόμμα δεν έχουν πει και δεν έχουν προτείνει το παραμικρό.

Δύο χρόνια, τώρα, που σέρνεται το πρόβλημα, η Θεσσαλονίκη όφειλε να καταλήξει σε συγκεκριμένη ρεαλιστική λύση και να την επιβάλει. Ας το κάνει έστω τώρα. Το πράγμα είναι ξεκάθαρο:

1. Υπουργείο και ΟΑΣΘ οφείλουν να καταλήξουν σε μία νέα συμφωνία, βραχύβιας διάρκειας, έως το 2019-2020, με δραστική περιστολή του κόστους λειτουργίας του Οργανισμού, η οποία δεν θα πρέπει να εξαντληθεί μόνο στις περικοπές των μισθών των εργαζομένων. 

Παράλληλα, να συμφωνήσουν σε ένα μοντέλο επίλυσης των έως τώρα οικονομικών διαφορών τους, όπως ακριβώς συνέβη και στην περίπτωση του μετρό.

2. Συγκρότηση του νέου αναβαθμισμένου ΣΑΣΘ, το οποίο θα σχεδιάσει το νέο συγκοινωνιακό χάρτη με βάση τη λειτουργία του μετρό και θα προετοιμάσει το διεθνή διαγωνισμό για την αναζήτηση ιδιώτη παρόχου της αστικής συγκοινωνίας.

Κάθε άλλη λύση θα αποδειχθεί αδιέξοδη και περαιτέρω οδυνηρή για την πόλη. 



0 comments:

Δημοσίευση σχολίου