Αν επιχειρήσουμε να συνοψίσουμε τα το βασικό πλάνο δράσης για την αντιμετώπιση της πανδημίας, μάλλον θα καταλήγαμε στα παρακάτω:
- Ιχνηλάτηση και απομόνωση επαφών των κρουσμάτων.
- Περιορισμός των κοινωνικών επαφών.
- Χρήση μάσκας.
Τα δύο τελευταία αποσκοπούν προφανώς στο να αποφευχθεί η διασπορά από κάποιον μη εντοπισμένο φορέα. Θα μπορούσε να υπάρχει και η χρήση γαντιών, κυρίως όταν ερχόμαστε σε επαφή με κοινόχρηστες επιφάνειες ή σε επαφή με προϊόντα που ίσως δεν αγοράσουμε. Εκεί τα γάντια θα έπρεπε να είναι μίας χρήσης κυριολεκτικά, κάτι που θα ήταν δύσκολο να ελεγχθεί.
Η απομόνωση κρουσμάτων και επαφών γίνεται κυρίως κατ' οίκον και μάλλον θα ήταν κοινωνικά και πολιτικά μη αποδεκτό να γίνει σε ξενοδοχεία με ενδεχομένως καλύτερη παρακολούθηση και ψυχολογική ή υλική υποστήριξη. Νομίζω ότι και εγώ θα διαφωνούσα σθεναρά και συνεπώς πολύ λίγα πράγματα θα μπορούσαν να έχουν γίνει παραπάνω.
Η χρήση της μάσκας στην αρχή ήταν δυσχερής λόγω ανεπάρκειας στην παγκόσμια αγορά. Ενώ λοιπόν όλοι γκρίνιαζαν γιατί δεν έβρισκαν, όταν αποκαταστάθηκε αυτό η κυβέρνηση κατόρθωσε να μετατρέψει τους γκρινιάρηδες σε αρνητές της μάσκας.
Το βασικότερο μέτρο είναι ο περιορισμός των κοινωνικών επαφών. Αυτό στην τελική του μορφή ανάγεται στο γενικό lock down. Υπάρχουν όμως και τα ενδιάμεσα στάδια και εκεί φαίνεται η οργάνωση ενός κράτους.
Καμία ενέργεια στις σχολικές δομές ώστε να μειωθούν τα άτομα που συγχρωτίζονται μέσα σε μία τάξη. Στηριχθήκαμε στις μάσκες και την τηλεκπαίδευση.
Ενδεχομένως το ωράριο των τραπεζών και των εταιρειών κινητής θα μπορούσε να έχει διαφορετική ώρα έναρξης για κάθε τράπεζα ή εταιρεία. Δεν θα μειώνονταν οι ουρές που παρατηρούμε καθημερινά, αλλά θα κατανέμονταν ηπιότερα οι μετακινήσεις με τα ΜΜΜ.
ΜΜΜ, ο απόλυτος διασπορέας. Κάποτε τα ποντίκια βρήκαν τη λύση για να γλυτώσουν απ' τη γάτα. Η κυβέρνηση όρισε μέγιστο επιτρεπόμενο όριο, άκουσον άκουσον, στις αστικές συγκοινωνίες. Αυτό από μόνο του δείχνει πόσο σοβαρά αντιμετωπίσθηκε το θέμα εξαρχής. Απ' ότι διαφαίνεται πρώτα θα έρθει το εμβόλιο και μετά οι προσλήψεις και τα οχήματα.
Μεγαλύτερη σημασία έχει ο τρόπος που εξειδικεύονται και εφαρμόζονται από την πολιτεία και τους πολίτες τα όποια μέτρα. Αυτό έχει να κάνει και με την κουλτούρα του λαού, αλλά και με την φιλοσοφία και τις δομές του κράτους. Μέχρι τώρα παρακολουθούμε ένα δριμύ κατηγορώ για την απαράδεκτη έλλειψη ατομικής ευθύνης και έναν καθαγιασμό των κυβερνητικών αποφάσεων.
Στην Ελλάδα ουδέποτε υπήρξε εμπιστοσύνη στο κράτος, καθώς ποτέ δεν ψηφίστηκε κανένας νόμος που να έχει εφαρμοστεί. Δεν μπορείς να κατηγορείς τον λαό για έλλειψη παιδείας και τάσεις παραβατικότητας, όταν π.χ. ο υπουργός που έφερε τον νέο ΚΟΚ τον παραβιάζει και χασκογελά ανερυθρίαστα μπροστά στις κάμερες.
Εγώ προσωπικά θεωρώ άκρως ρατσιστικό να χαρακτηρίζονται οι Έλληνες απολίτιστοι έναντι των υπολοίπων Ευρωπαίων. Αντίθετα πιστεύω πως αν αναλογιστούμε το ύφος και τον τρόπο άσκησης της πολιτικής διαχρονικά, είμαστε σε σχετικά ανεκτό επίπεδο. Διαπιστώνω όμως ότι η κουλτούρα των πολιτικών μας απέχει παρασάγγας από αυτή των υπολοίπων Ευρωπαίων.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου