«Η επίσκεψη του πρωθυπουργού στο ΜΕΤΡΟ της Θεσσαλονίκης θύμισε στο λαό της πόλης όλους τους πρωθυπουργούς και υπουργούς, όλων των κυβερνήσεων, όλα τα προηγούμενα χρόνια, που "έκοψαν" την κορδέλα του ΜΕΤΡΟ.
Άλλη μία φιέστα που χρονικά συνέπεσε με τις καταστροφικές πληγές που άφησαν οι πλημμύρες της πρόσφατης κακοκαιρίας στην περιοχή μας και σε όλη τη χώρα και ανέδειξε για πολλοστή φορά τις εγκληματικές πολιτικές ευθύνες για την ανυπαρξία αντιπλημμυρικής θωράκισης. Τα έργα και οι υποδομές αποφασίζονται με βάση την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου και όχι την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.
Όπως οι προηγούμενες κυβερνήσεις (κεντροαριστερές, κεντροδεξιές, δεξιές, αριστερές, οικουμενικές, συνεργασίας) έτσι και η σημερινή συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο. Το καινούργιο παραμύθι της "δίκαιης ανάπτυξης" έχει για τους επιχειρηματικούς ομίλους υποσχέσεις και δεσμεύσεις για φοροαπαλλαγές, νέα προνόμια και ζεστό χρήμα από τα αναπτυξιακά πακέτα, και για τους εργαζόμενους φτώχεια, ανεργία και τσακισμένα εργατικά δικαιώματα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα που επιβεβαιώνει αυτή την αντίληψη είναι και το ΜΕΤΡΟ Θεσσαλονίκης.
Ο πρωθυπουργός κατά την επίσκεψή του στο έργο στις δηλώσεις του επισήμανε ότι για την κατασκευή του έργου δεν χρειάστηκε να βάλουμε στα θεμέλια, δηλαδή να θυσιαστεί, η γυναίκα του πρωτομάστορα.
Δεν είπε τίποτα…
Για τις θυσίες συνολικά του λαού της Θεσσαλονίκης που έχει πληρώσει διπλά και τρίδιπλα την κατασκευή του ΜΕΤΡΟ, μέσα από τη βαριά φορολογία.
Για τις θυσίες των εργαζομένων στον κλάδο των κατασκευών. Ο αριθμός των ασφαλισμένων οικοδόμων το Γενάρη του 2009 ήταν 119.242 και το Γενάρη του 2016 ήταν μόλις 30.907, που σημαίνει πτώση 75%! Το μέσο ημερομίσθιο το Γενάρη του 2009 ήταν 66,87 ευρώ μεικτά και το Γενάρη του 2016 έφτασε μόλις τα 41,19 ευρώ μεικτά (πτώση 38,4%)!Και όλα αυτά, τη στιγμή που η χώρα έχει άμεση ανάγκη από μεγάλα έργα για αντιπλημμυρική και αντισεισμική προστασία, σχολεία και νοσοκομεία κά.
Για τις θυσίες των εργατών στο ΜΕΤΡΟ και έχουν δει το μισθό τους να μειώνεται από 30-50%. Για τουςαπολυμένους του έργου που δεν προσλήφθηκαν στο σύνολο τους την ώρα που οι ανάγκες κατασκευής του έργου απαιτούν νέες προσλήψεις. Για τους εργαζόμενους στην αρχαιολογία, που προσλαμβάνονται με συμβάσεις λίγων μηνών, με την απόλυση και την επαναπρόσληψη να είναι μόνιμος εκβιασμός. Για τα ελλιπή μέτρα ασφάλειας και τα εργατικά ατυχήματα που αποκρύπτονται, για τις συνθήκες εργασίας στις υπερ-εργολαβίες, όπου επικρατεί ο φόβος της απόλυσης, οι απλήρωτες υπερωρίες, το χαμηλό μεροκάματο, τα "χαμένα" ένσημα.
Για τις θυσίες που θα συνεχίσει να κάνει ο λαός της Θεσσαλονίκης με την ολοκλήρωση του έργου όπου η πείρα (χαρακτηριστικό παράδειγμα το υψηλό κόμιστρο στον ΟΑΣΘ) δείχνει ότι στο όνομα της κερδοφορίας της επιχειρήσεις το κόμιστρο θα είναι πανάκριβο και απαγορευτικό για τους ανέργους και τους εργαζόμενους της πόλης.
Καμία θυσία για τους μεγαλοεργολάβους και τους βιομήχανους.
Οι αγώνες, που έγιναν το προηγούμενο διάστημα, ξεσκέπασαν την κυβερνητική προπαγάνδα της κυβέρνησης ότι ο λαός εγκρίνει την πολιτική της. Ακόμη όμως δεν αντιστοιχούν στο μέγεθος της επίθεσης που δέχεται ο λαός.
Γι’ αυτό χρειάζεται ένα κίνημα πολύ πιο μαζικό, οργανωμένο, ριζωμένο στους τόπους δουλειάς, που θα αμφισβητεί το σημερινό δρόμο ανάπτυξης. Θα έρχεται σε σύγκρουση με τις αυταπάτες του παρελθόντος, με τις λογικές του "μικρότερου κακού". Χρειάζεται κίνημα που θα βάζει στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο, τα επιχειρηματικά συμφέροντα και τα κόμματα που τα στηρίζουν. Μία τέτοια μαχητική οργάνωση είναι που μπορεί να φέρει θετικές εξελίξεις από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων.
Οι εργάτες στο ΜΕΤΡΟ μέσα από τέτοιους αγώνες μπορούν να διεκδικήσουν από καλύτερες θέσεις τα αιτήματά τους για άμεση επαναπρόσληψη όλων των απολυμένων, για κανένα διαχωρισμό των εργαζομένων, για επαναφορά όλων των απωλειών μισθολογικών - ασφαλιστικών με Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, για μόνιμες θέσεις εργασίας, για να μη γίνει καμία απόλυση.
Τώρα είναι η ώρα που πρέπει πιο αποφασιστικά η εργατική τάξη, ο λαός να οργανώσουν ακόμα καλύτερα την πάλη τους στην κατεύθυνση αποκατάστασης των απωλειών που είχαμε τα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης, σαν βάση για την παραπέρα ανάπτυξη των αγώνων, με κριτήριο την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών μας και όχι της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.
Οι μόνες θυσίες που έχουνε αξία είναι στον αγώνα για άλλη εξουσία.
Το ζητούμενο είναι να αλλάξει ο συσχετισμός υπέρ της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, για ν’ αλλάξει τελικά χέρια η εξουσία. Να πάρει η εργατική τάξη, ο λαός στα χέρια του τα κλειδιά της οικονομίας, την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής.
Μόνο όταν ο λαός πάρει στα χέρια του τον πλούτο που παράγει θα μπορέσει να ικανοποιήσει τις σύγχρονες ανάγκες του. Μόνο με την εξουσία στα χέρια του θα μπορέσει με εργαλείο τον Ενιαίο Φορέα Κατασκευών, να ικανοποιήσει τις σύγχρονες ανάγκες για στέγαση, για υποδομές σε σχολεία, νοσοκομεία, αθλητικά κέντρα, για έργα μεταφορών, όπως το ΜΕΤΡΟ, για αντιπλημμυρική προστασία και αντισεισμική θωράκιση. Τότε μόνο οι στρατιές των ανέργων στο κλάδο των κατασκευών θα έχουν μόνιμη και σταθερή εργασία με ικανοποίηση του συνόλου των αναγκών τους.
Τώρα έρχεται η ώρα ο λαός να επιλέξει αυτό που θα κάνει την πραγματική διαφορά.
Έλα να συναντηθούμε, να συζητήσουμε και ταυτόχρονα να παλέψουμε μαζί στο κίνημα για την πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ».
ΠΗΓΗ: 902.gr
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου