Πέμπτη 3 Ιουνίου 2021

Εργασιακός μεσαίωνας ή ελεύθερη κοινωνία;

Οκτάωρο, πενθήμερο.
Και λοιπόν; Αν δηλαδή δουλέψεις δεκάωρο τετραήμερο, δεν είναι καλύτερα;
Είκοσι δύο μέρες το μήνα εργασία, έντεκα μήνες το χρόνο.
Και λοιπόν; Αν δουλέψεις τριάντα μέρες το μήνα, εννιά μήνες το χρόνο, δεν είναι καλύτερα;

Τι απαντάει η δήθεν αριστερά; Η αριστερά των συνθημάτων; Η αριστερά που δεν δίνει επιχειρήματα στον απλό εργαζόμενο, αλλά τον θέλει στο μαντρί της, άβουλο και υπάκουο στα μακετοποιημένα κελεύσματά της;

Το κεκτημένο οκτάωρο και πενθήμερο, έχει διαμορφώσει κοινωνικές συμπεριφορές και κοινωνικά status.

Δουλεύω οκτώ ώρες  7:00- 15:00 και μετά, κάπου εκεί, βρίσκομαι με την οικογένειά μου, τους φίλους μου και λειτουργώ ως κοινωνικό όν και όχι ως ταμειακή μηχανή ή ως άλλο εξάρτημα ενός συστήματος που μηδενίζει τον άνθρωπο για να ευημερούν οι αριθμοί του.

Η δε ημέρα η εβδόμη,  αποτελεί μια μέρα που η κοινωνία ζει όλη μαζί και η θέσπιση της ως αργία δεν έχει να κάνει με το θρησκευτικό συναίσθημα, αλλά με την δυνατότητα που δίνεται σε όσον το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους να ζήσουν και αυτοί, πηγαίνοντας μία επίσκεψη, μια εκδρομή, ένα θέατρο ή όπου θέλει ο καθένας, συναντώντας και άλλους φίλους, γνωστούς, συγγενείς, ενδυναμώνοντας έτσι την κοινωνική συνοχή.

Δεν είναι θέμα ξεκούρασης ή χρημάτων.
Μπορεί ο πιτσιρικάς να σου πει ότι εγώ αντέχω δεκάωρο, και προτιμώ ένα εξτρά ρεπό.
Μπορεί οι λογιστές να σου αποδείξουν ότι τα εισοδήματα σου θα είναι ίδια.
Είναι θέμα για το αν σου δίνεται η δυνατότητα να ζήσεις και όχι απλώς να επιβιώσεις, ώστε να μπορείς να παράγεις για αυτούς σαν μια καλοσυντηρημένη μηχανή.

Επιτίθεμαι στην αριστερή πτέρυγα του αστικού συστήματος ακούγοντας την δεξιά να επαγγέλεται ανάπτυξη, μειώνοντας το εργατικό κόστος και ουδείς δεν ζητά, όχι απλώς αύξηση μισθών, αλλά την αύξηση του ποσοστού συμμετοχής του εργατικού κόστους στον παραγόμεγο πλούτο.
Δεν είναι δυνατόν μισθωτός να μην έχει την αίσθηση για τα συμφέροντα του και να δέχεται άλλοι να παίρνουν την μερίδα του λέοντος, χτυπώντας τους μάλιστα παλαμάκια που του επιτρέπουν να υπάρχει.

Η ελεύθερη αγορά είναι μια υπέροχη αγορά.
Δεν χρειάζεται να την φοβόμαστε, αλλά να της βάλουμε κανόνες δικαιοσύνης, αλληλεγγύης και ισοκατανομής.
Όσο την αναθεματίζουμε, χωρίς να ζητάμε τον έλεγχο της αλλά την εξαφάνιση της, τόσο θα δίνουμε την δυνατότητα στους γύπες και τα λοιπά όρνια να την κάνουν ακόμα πιο ασύδοτη.

Την ζωή την πιάνεις από τα μαλλιά, δεν την αρνείσαι.





0 comments:

Δημοσίευση σχολίου