Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2020

Μείωση εργατικού κόστους. Ποιος κερδίζει;

Είσαι δεξιός ή αριστερός; 
Προσωπικά προτιμώ να είμαι σκεπτόμενος.

Ιδιωτική πρωτοβουλία δεν σημαίνει στέρηση του μέλλοντος των παιδιών του γείτονα. Δεν σημαίνει επιχειρώ με πιστωτικές γραμμές σε μονοπωλιακές δραστηριότητες που μου εκχωρούνται από το κράτος χωρίς μάλιστα όρους και όρια. Ο νόμος της αγοράς δεν σημαίνει νόμος της ζούγκλας. 

Ελεύθερες διαπραγματεύσεις δεν σημαίνει αρένα που αν δεν εξοντώσεις τον άλλο, θα σε τελειώσει αυτός. Κοινωνική πολιτική δεν σημαίνει ενίσχυση αυτών, που η ίδια η πολιτική τους καθιστά επαίτες.

Η λογική, μου λέει πως το μισιακό γαϊδούρι το τρώει ο λύκος, και πως το αγώι ξυπνάει τον αγωγιάτη. Επίσης το δωρεάν χωρίς δικλείδες σημαίνει σπατάλη. 

Επειδή όμως αν δώσουμε πχ δωρεάν νερό, τότε θα αδειάσει ο Μαραθώνας σε ένα μήνα και αν αφήσουμε τους υπαλλήλους της κρατικής εταιρείας να εργαστούν κατά συνείδηση τότε θα πούμε το νερό νεράκι, δεν σημαίνει ότι πρέπει το νερό να γίνει εμπόρευμα ελεύθερης αγοράς.

Θα μπορούσε το επιχειρείν να δώσει ευημερία στους λαούς, αν υπήρχαν κανόνες που να είχαν ως στόχο αυτό ακριβώς. Όταν όμως οι κυβερνήσεις το πρώτο πράγμα που συζητούν είναι η μείωση του εργατικού κόστους, τότε το επιχειρείν δίνει ευημερία στους επιχειρηματίες, καταδικάζοντας τους λαούς σε επαιτεία.

Η εργασία είναι το μέσο παραγωγής που έχουν στα χέρια τους οι φτωχοί άνθρωποι. Αν δεν συμμετάσχει ομότιμα στο μοίρασμα, με τα μέσα παραγωγής που διαθέτει το κεφάλαιο κατά Μαρξ Ένγκελς, τότε η ανακατανομή του πλούτου είναι ουτοπία, όπως ουτοπία αποδείχθει και η κατοχή των μέσων παραγωγής από το προλεταριάτο.

Η κατανομή του πλούτου - εισοδήματος πρέπει να ακολουθεί την ισοκατανομή Maxwell, όπου για όσους δεν την γνωρίζουν, πρακτικά σημαίνει πως στο μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα θα βρίσκεται η πλειοψηφία του λαού, ενώ ελεγχόμενα δεν θα βρίσκεται κανένας στο μηδέν και επίσης τα προς τα πάνω όρια παρότι δεν τίθενται, ωστόσο ελαχιστοποιούν προς το μηδέν αυτούς που μπορούν να τα πιάσουν. Πάνω σε αυτή θα μπορούσαν να στηριχθούν και οι κλίμακες φορολογίας, ώστε η συνεισφορά του καθενός να συνάδει με την επιταγή του Συντάγματος.

Η συσσώρευση κεφαλαίου από λίγους με πρόσχημα ότι θα αποτελέσει εργαλείο ανάπτυξης αποδεικνύεται εν τοις πράγμασι ότι δεν υπηρετεί τον άνθρωπο αλλά τους αριθμούς.

Μέσω των κανόνων δίκαιης αποζημίωσης της εργασίας , των κανόνων ελέγχου του υπέρμετρου πλουτισμού με ορθή φορολογία, και το κοινωνικό πρόσωπο αλληλεγγύης απέναντι στους φύσει αδυνάτους, μπορεί μια πολιτική να έχει δεξιό πρόσημο και αριστερό πρόσωπο.

Πρόοδος σημαίνει πρωτίστως σκέψη. Και σκέψη σημαίνει αυτόβουλο. Η επιπόλαιη προσάρτησή μας σε μια πολιτική ιδεολογία είναι οπισθοδρόμηση και συντηρητισμός. Πρέπει συνέχεια να κάνουμε το δικηγόρο του διαβόλου μήπως και τους ξεφύγει η αλήθεια.



0 comments:

Δημοσίευση σχολίου