Ιστορίες ανευθυνότητας

Εδώ και χρόνια, ο επιχειρηματικός κόσμος της χώρας ζητεί ένα σταθερό φορολογικό περιβάλλον, τουλάχιστον για μια πενταετία, με ξεκάθαρους κανόνες παιχνιδιού.

Μόνο έτσι, υποστηρίζουν οι παράγοντες της αγοράς, θα μπορέσουν οι επιχειρήσεις, αλλά και οι φορολογούμενοι, να προγραμματίσουν και σχεδιάσουν τις κινήσεις τους, γνωρίζοντας εκ των προτέρων όλες τις παραμέτρους του φορολογικού συστήματος, χωρίς να αιφνιδιάζονται την τελευταία στιγμή.

Το ίδιο ζητούν, πλέον, από την ελληνική κυβέρνηση κυβερνώντες και όλοι οι διεθνείς οργανισμοί, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προκειμένου να υπάρξει ένα πρόσθετο κίνητρο για επενδύσεις. Διότι ποιος θα επιλέξει τη χώρα μας για να τοποθετήσει «ζεστά» χρήματα, αν δεν γνωρίζει τι του ξημερώνει, τουλάχιστον από φορολογικής πλευράς.

Άλλωστε, η φορολογία θα αποτελούσε το πρώτο βήμα που θα υποδείκνυε ότι έχουν δρομολογηθεί βελτιώσεις και στα άλλα πεδία που επιδιώκονται αλλαγές, όπως η γραφειοκρατία και η διαφθορά.

Οι ελληνικές κυβερνήσεις, όμως, ανεξαρτήτως χρώματος και πεποιθήσεων, αγνοούν επιδεικτικά επί δεκαετίες τις εν λόγω εκκλήσεις, που αναμφίβολα θα συμβάλουν στην ανόρθωση της οικονομίας και στην έξοδο από το τούνελ της ύφεσης. Φαίνεται τελικά ότι είναι τόσο δύσκολο να προσπαθήσουν με βάση την απλή λογική. Καθόλου παράξενο βέβαια, αφού στην Ελλάδα το απλό είναι το δύσκολο και το αυτονόητο το ακατόρθωτο.

Διότι πώς αλλιώς να εξηγηθεί το «μπάχαλο» που έγινε τις τελευταίες ημέρες με τους ημιυπαίθριους και τα αυθαίρετα; Πώς να εξηγήσουμε ότι δύο μόλις ημέρες πριν εκπνεύσει η προθεσμία για υπαγωγή στη ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων χρεών το υπουργείο Οικονομικών εξέδωσε νέα διευκρινιστική εγκύκλιο, την ώρα μάλιστα που το ίδιο απειλεί ακόμη και τους μικρό οφειλέτες με κατασχέσεις μισθών και ποινικές διώξεις;

Όλα στο πόδι. Όλα πρόχειρα. Αυτή είναι η κοινή συνισταμένη των επιλογών που γίνονται μαζί βεβαίως με τη μόνιμη διάθεση για φορολογικές αφαιμάξεις, η οποία περιορίζεται μόνο στις προεκλογικές περιόδους, όπως αυτή που διανύουμε.

Όμως το σίγουρο είναι ότι όσες μεταρρυθμίσεις κι αν γίνουν στο δημόσιο τομέα, όσες αποκρατικοποιήσεις κι αν πραγματοποιηθούν, αν δεν υπάρξει ένα σταθερό φορολογικό περιβάλλον, ένα απλό και ξεκάθαρο σύστημα με αρχή, μέση και τέλος, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει στην καθημερινότητα όλων των οικονομικών μονάδων, μικρών και μεγάλων, ατομικών και συλλογικών που λειτουργούν στη χώρα.

Θα βασιλεύει η φοροδιαφυγή και οι νομοταγείς θα είναι εκείνοι που θα αποτελούν την εξαίρεση. Εκτός φυσικά εάν αυτή είναι η πολιτική επιδίωξη...

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΡΟΣ - gkouros@naftemporiki.gr

Posted in: ΔΙΑΦΟΡΑ