Τραμ βραδύτης και άλλα συναφή

Γύρισα με το τραμ από τη θάλασσα χθες το πρωί. Έτσι για να πρωτοτυπήσω, να σπάσω τη συνήθεια, τη μονοτονία της δεδομένης διαδρομής με το λεωφορείο. Στα πολλά χρόνια που κολυμπάω στον Μπάτη, πριν ακόμα βάλουν το τραμ, είναι, νομίζω, η δεύτερη φορά που επιστρέφω με το τραμ.

Πιο αργό βέβαια από το λεωφορείο, τουλάχιστον τα Σαββατοκύριακα, αλλά χαλαρό όσο δεν περιγράφεται∙ ιδίως τα Σαββατοκύριακα και μάλιστα την ώρα που επιβιβάστηκα: οχτώ παρά πέντε το πρωί!

Χαρά θεού της βραδύτητας. Αν και δεν πιστεύω πως υπήρξε τέτοιος θεός. Δεν έχουν οι θεοί λόγο να βιάζονται (δεν έχουν, νομίζω και λόγο να υπάρχουν, αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα), όμως, έτσι όπως πλάστηκαν, αιώνιοι και σεβάσμιοι, δεν νομίζω να τους απασχολεί, έστω λεξικογραφικά, η έννοια βιασύνη.

Ούτε φαντάζομαι θεό να κόβει βόλτες πάνω - κάτω σε στάση λεωφορείου κατεβάζοντας καντήλια. Μάλλον πρόκειται για επινόηση δική μας, των ανθρώπων, που είμαστε θνητοί και πεπερασμένοι, άρα μονίμως βιαστικοί, παρ’ ότι σπανίως είμαστε σε θέση, εάν ερωτηθούμε: γιατί βιαζόμαστε, να απαντήσουμε σοβαρά και να πούμε τον λόγο για τον οποίο βιαζόμαστε. Απλώς βιαζόμαστε.

Εκτός κι αν θεοί, στις πολλές ώρες σχόλης που διαθέτουν (αμφιβάλλω αν εργάζονται και ποτέ), σκέφτηκαν τη βιασύνη (που είναι, ασφαλώς, παράγωγο της βίας, η οποία βία είναι απόλυτα θεϊκό δικαίωμα, και όσοι άνθρωποι την εφαρμόζουν, νομίζουν πως έχουν την αντιπροσωπεία θεών στον πλανήτη Γη), για να μας δοκιμάσουν ακόμα περισσότερο τους ανθρώπους: τις αντοχές μας ή την όποια πίστη μας.

Απορώ δε με τους καινοτόμους της Ιστορίας, τους επαναστάτες, όπως π.χ. τους μαρξιστές, οι οποίοι στον ύμνο τους, το γνωστό «εμπρός της Γης οι κολασμένοι, της πείνας σκλάβοι…» κ.λπ. παρέλειψαν, ανάμεσα σε «κολασμένους», «σκλάβους της πείνας» κ.λπ. να συναριθμήσουν και τους βιαστικούς. Βιάστηκαν φαίνεται κι αυτοί… 

ΠΗΓΗ: efsyn.gr

Posted in: ΔΙΑΦΟΡΑ,Μ.Μ.Μ.,ΣΤΑ.ΣΥ. ΑΕ,ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ