Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2015

Σε διάλυση ο προαστιακός Αθηνών

Πρέπει να πρόκειται για το μοναδικό προαστιακό δίκτυο στον πλανήτη που μόλις ξεμυτάς από τον σταθμό των Άνω Λιοσίων είναι σαν γυρνάς 30 χρόνια πίσω.

Οι σταθμοί είναι σε μαύρο χάλι με χαλασμένα ασανσέρ, κυλιόμενες που δεν κυλούν, μεγαφωνικές που δεν ακούγονται, πολλές φορές σε συσκότιση ειδικά μετά τα Λιόσια.

Η διαδικασία κυκλοφορίας των αμαξοστοιχιών γίνεται με υβριδικό τρόπο χωρίς υποδείγματα και χωρίς φωτοσήματα. 

Στο διαχρονικό έγκλημα παρά τις συνεχείς αναφορές στο παρελθόν οι συρμοί στους αργούντες και μη τηλεδιοικούμενους σταθμούς (με χαλασμένα φωτοσήματα) των ΜΕΓΑΡΩΝ και των ΑΓΙΩΝ ΘΕΟΔΩΡΩΝ εισέρχονται σε παρακαμπτήριο με την ανοχή και της ΠΕΣΟΣΕ στο έγκλημα. 

Οι μηχανοδηγοί δε,  λιώνουν στα χειριστήρια με κίνδυνο για την ζωή τους από χιλιάδες αιτίες. 

Οι ελεγκτές εισιτηρίων εκτός του ότι δεν φτάνουν για τον έλεγχο και αυτοί είναι σε μόνιμο κίνδυνο από επιθέσεις εντός των συρμών ή στις αποβάθρες των σταθμών. 

Τα περισσότερα ακυρωτικά δεν λειτουργούν και τα παραχωρημένα σε ιδιώτες εκδοτήρια κλείνουν όποτε γουστάρουν ή τα παρατάνε λόγω μη συμφέρουσας εκμετάλλευσης για αυτούς. 

Αποτέλεσμα οι περισσότεροι να κυκλοφορούν δωρεάν ή λόγω της αναξιοπιστίας του μέσου να απαιτούν να κυκλοφορούν δωρεάν. 

Στην χαμένη αξιοπιστία αθροίζονται οι κλοπές υλικών, τα οποία είναι απαραίτητα για την κυκλοφορία των αμαξοστοιχιών, η μη συντήρηση της γραμμής, η προβληματική συμπεριφορά των συρμών λόγω βλαβών, οι καταρρέουσες συμβάσεις ανακατασκευής και φυσικά οι "πονηράδες" πολλών, στοιβαγμένες στην πυραμίδα της εξουσίας που στην κορυφή της βρίσκεται η κυβερνητική προσπάθεια της απαξίωσης του μέσου για να πουληθεί σε ιδιώτες και στην βάση της οι προσωπικές επιλογές μερικών που βοηθούν ακούσια ή εκούσια αυτή την πορεία. 

Δυστυχώς το σιδηροδρομικό σύστημα στην Ελλάδα είναι σε κρίση που την δημιούργησαν οι πολιτικές των αστικών κυβερνήσεων που ήθελαν τις ΔΕΚΟ ως μέσω πλουτισμού ιδιωτών που τις απομυζούσαν και μετά τις παρατούσαν καταχρεωμένες στο δημόσιο ταμείο. 

Σήμερα η προσπάθεια για την αποτελμάτωση περιστρέφεται γύρω από το σημείο εκείνο που μερικοί θεωρούν τον ιδιώτη μεσσία και άλλοι θεωρούν ότι είναι ιδανική η διαχείριση του δημόσιου σιδηροδρόμου με ιδιωτικά κριτήρια ή όρους ή κανόνες αγοράς.

Μέγα λάθος καθώς ο σιδηρόδρομος είναι μέσο ανάπτυξης (κοινωνικής και οικονομικής) όταν είναι λαϊκή περιουσία και διαχειρίζεται με όρους εξυπηρέτησης αναγκών, σύνδεσης όλων των σημείων της χώρας, μεταφοράς αγαθών. 

Όταν λοιπόν, αυτή η λαϊκή περιουσία συμμετέχει στην κοινωνική ευημερία, στην αύξηση των εισοδημάτων ΟΛΩΝ των κοινωνικών τάξεων και όχι μερικών επενδυτών δεν μπορεί να παραχαράσσεται ο πραγματικός σκοπός της πίσω από την συνθηματολογία που θέλει δημόσιο και ενιαίο σιδηρόδρομο και στην ουσία να εννοεί έναν κρατικό σιδηρόδρομο από τον οποίο πλουτίζουν οι λίγοι. 

ΠΗΓΗ: osedriver


0 comments:

Δημοσίευση σχολίου